Een beetje
Sneeuwvlokken van breekbaar glas
huil ik nacht aan nacht en dag ook
Als een afgekeurde mineur smelt
mijn ziel in een graf van altijd maar
dansende beelden van wat ik ooit
wel eens was of niet maar dan wel
een beetje
Ik schreeuw het uit van geen pijn
huilen doe ik om iets wat ik niet ken
Klagen en kreunen om die herinneringen
die ik dacht ooit mee gemaakt te hebben - toen
maar het was weer een illusie van al die levens
die ik nooit en te nimmer soms dacht te leiden
het laat me nu hier achter om maar te ijlen
over mijn zogenaamde vergane verleden
dat ik altijd weer denk geleefd te hebben
maar wat uiteindelijk deels waar was
je weet wel, gewoon
een beetje
Soulmate, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende