een dip, ingeslagen als bliksem!
op zich niet veel te schrijven. naar omstandigheden gaat het goed, tussen mijn vriend en mij, op school op zich ook wel ( hoewel het natuurlijk beter zou kunnen )
en toch voel ik me maar zozo...
niet gelukkig, niet tevreden, op het randje van chagrijnig/depressief zijn. ik geloof dat ze dit een dip noemen.
waarschijnlijk is het gewoon die tijd van de maand. I don't know. het is alleen wel kut.
het is kut om altijd moe te zijn. altijd geen stap verder kunnen zetten. nergens zin meer in hebben.
het is kut om altijd maar te drinken in het weekend, omdat ik anders geen ontspanning kan krijgen. de spanning en de stress die ik mee krijg van school, zijn zonder wat alcohol niet uit mijn kop te krijgen!
maar maak je niet druk, het zijn geen liters drank waar ik het over heb.
het zit me alleen dwars dat ik door de weeks gewoon niet meer rustig ergens kan zitten, en lachen, of alleen kan zijn, zonder me overal druk over te maken.
anyway, mijn vader zou vandaag 52 worden. tenminste, dat gok ik, want precies weet ik het ook niet meer.
ik mis hem nog steeds, uiteraard. maar toch heb ik er minder moeite mee. niet alleen omdat ik uit huis woon.
- sinds ik uit huis woon, wordt ik niet meer elke dag geconfronteerd met het feit dat hij er niet meer is. zie ik om mij heen niet meer de mensen die verteerd worden door hun eigen verdriet.-
maar ook omdat ik het gewoon te druk heb. de laatste keer dat ik stilstond bij mijn vader is nu alweer zo'n maand of drie geleden.
hij is nu alweer 3 en een half jaar weg. overleden.
ik mag het niet zeggen, ik weet het, maar ik mis hem nu minder, omdat ik gewoon niet meer aan hem denk.
het is bijna kerst en ik kan wel zeggen dat ik daar toch wel naar uit kijk. het is elk jaar weer reuze gezellig, mijn familie komt bij ons eten en het niets anders dan lachen. elk jaar weer.
ik ben alleen zo bang dat mijn gedachten bij school, en dansen zal zitten. en dat wil ik echt niet. ik wil ook gewoon lachen en onbezorgd rondlopen. niet nadenken over mijn onzekerheden, maar gewoon doen wat ik leuk vind.
waarom kan ik niet meer gedreven dansen? waarom blijf ik die prestatiedruk voelen en wordt ik geremd door mijn onzekerheid?
waarom ben ik onzeker in dansen? ik ben geen onzeker type en nog nooit zo geweest in het dansen! waarom?
maar goed, dat waren weer mijn mijmeringen, geloof ik. of misschiend dat ik ergens later nog op terug kom, maar dat merken jullie vanzelf.
dit was in ieder geval even mijn verhaaltje, voor nu.
tot snel, lieve mensen
en toch voel ik me maar zozo...
niet gelukkig, niet tevreden, op het randje van chagrijnig/depressief zijn. ik geloof dat ze dit een dip noemen.
waarschijnlijk is het gewoon die tijd van de maand. I don't know. het is alleen wel kut.
het is kut om altijd moe te zijn. altijd geen stap verder kunnen zetten. nergens zin meer in hebben.
het is kut om altijd maar te drinken in het weekend, omdat ik anders geen ontspanning kan krijgen. de spanning en de stress die ik mee krijg van school, zijn zonder wat alcohol niet uit mijn kop te krijgen!
maar maak je niet druk, het zijn geen liters drank waar ik het over heb.
het zit me alleen dwars dat ik door de weeks gewoon niet meer rustig ergens kan zitten, en lachen, of alleen kan zijn, zonder me overal druk over te maken.
anyway, mijn vader zou vandaag 52 worden. tenminste, dat gok ik, want precies weet ik het ook niet meer.
ik mis hem nog steeds, uiteraard. maar toch heb ik er minder moeite mee. niet alleen omdat ik uit huis woon.
- sinds ik uit huis woon, wordt ik niet meer elke dag geconfronteerd met het feit dat hij er niet meer is. zie ik om mij heen niet meer de mensen die verteerd worden door hun eigen verdriet.-
maar ook omdat ik het gewoon te druk heb. de laatste keer dat ik stilstond bij mijn vader is nu alweer zo'n maand of drie geleden.
hij is nu alweer 3 en een half jaar weg. overleden.
ik mag het niet zeggen, ik weet het, maar ik mis hem nu minder, omdat ik gewoon niet meer aan hem denk.
het is bijna kerst en ik kan wel zeggen dat ik daar toch wel naar uit kijk. het is elk jaar weer reuze gezellig, mijn familie komt bij ons eten en het niets anders dan lachen. elk jaar weer.
ik ben alleen zo bang dat mijn gedachten bij school, en dansen zal zitten. en dat wil ik echt niet. ik wil ook gewoon lachen en onbezorgd rondlopen. niet nadenken over mijn onzekerheden, maar gewoon doen wat ik leuk vind.
waarom kan ik niet meer gedreven dansen? waarom blijf ik die prestatiedruk voelen en wordt ik geremd door mijn onzekerheid?
waarom ben ik onzeker in dansen? ik ben geen onzeker type en nog nooit zo geweest in het dansen! waarom?
maar goed, dat waren weer mijn mijmeringen, geloof ik. of misschiend dat ik ergens later nog op terug kom, maar dat merken jullie vanzelf.
dit was in ieder geval even mijn verhaaltje, voor nu.
tot snel, lieve mensen
13 dec 2004
- meld ongepast verhaal
-
FiGa2003
maandag 13 december 2004 16:16
aaaah poepie
-
papilion
maandag 13 december 2004 18:32
Tijd heelt niet altijd alle wonden, maar het slijt wel met de jaren. Soms kan het bij speciale dagen het nog even steken, maar dat mag ook.
-
Iris
woensdag 15 december 2004 16:53
Ken je gevoel maar als te goed...helaas...
Het belangrijkste is dat je weer zin krijgt in de dingen om je heen en diegene die je daarmee kan helpen ben jezelf. Weet je wat ik zelf altijd doe als ik me shit voel ? Ik ga weer eens op de kleine dingen letten in het leven, kijk naar mijn moeder als ze eten staat te koken, een oud mailtje lezen met een lieve tekst, een eindje wandelen en dan naar de bomen kijken (mooi plekje is over de spoorbrug tussen W. en D. ), ergens wat gaan drinken met je vriendinnen en dan eens luisteren naar de gesprekken, een mooi boek lezen of een fijne reactie op je verhaal bij MD.
Wat dan ook, zorg dat je weer blij word van binnen. Soms moet je zelf ook wat geven maar wat je er voor terug krijgt is zoiets moois. Liefde, vriendscahppen, trouw, moed, het is er allemaal maar je moet het zelf zien.
Lieve meid, je hebt een enorme sterke persoonlijkheid en vergeet niet dat je ook nog heel jong bent. Mensen verlangen van alles van je maar wees gewoon trots op jezelf, wat je hebt bereikt in het leven en dat wat jij tot dat mens heeft gemaakt wat je nu bent. Ik bewonder je al vanaf dag 1 dat ik je hier heb gevonden.
Kies nu je eigen leven......
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 nov 2009 Infinity ( 2 )
- O 14 okt 2009 Angsten ( 1 )
- O 02 okt 2009 Tijdelijke Alzheimer..
- O 07 sep 2009 Help! ( 4 )
- O 31 aug 2009 How can we hang on to a dream
- O 28 aug 2009 Word..
- O 27 aug 2009 Lange lijst..
- O 28 jul 2009 Infinity
- O 28 jul 2009 Goede voornemens... ( 1 )
- O 25 jun 2009 Ik wil er ook nog een droppen..
- O 24 jun 2009 Update mensen
- O 10 jun 2009 Dudes! ( 1 )
- O 24 mrt 2009 Paramahansa Yogananda
- O 07 mrt 2009 Jij.. ( 4 )
- O 03 mrt 2009 Reminder.. ( 2 )