gisteren liep ik over een markt die langzaam aan het inpakken was en opgeruimd werd...
de nacht was als een donkere sluier al over de stad gevallen...
het was het magische moment dat je ''iets'' moois kon vinden,
wat zich verscholen hield, tussen de zogenaamde afgedankte waar ...
even kost het niet geld,maar slechts een beetje geduld, en vooral veel geluk...
als gieren op een vers karkas van een net gestorven dier,
werpen de vreemde antiquaars, rare snuiters en andere figuren zich op de net gevulde grote vuilnisbakken,
om boeken en andere nog verkoopbare waar uit te vissen,
in hoop dat ze nog een stuiver aan kunnen verdienen...
ik waag me niet tussen hun,
veels te gevaarlijk...
en eigenlijk vindt ik het ook ergens zeer respectloos...
ik liep gewoon weer eens mijn schoenen achterna,
over een stuk plein die duidelijk al ''kaal geplukt''was door hen ...
overal lag rotzooi, in en om verscheurde vuilniszakken en kapotte dozen...
mijn ogen werden getrokken naar ''iets kleurigst'' gewikkeld in oude vieze doeken,
in één van die kapot gescheurde verhuisdozen...
met mijn wandelstok haalde ik,zo ver het mogelijk was, de vuile doeken weg...
en wat ik er in vond, kon niet voldoen aan mijn wildste verwachting...
een mooie gekleurde houten hoofd van wat een godin leek, keek mij streng aan...
ik pakte haar uit de doos en veegde met een zakdoek haar gezicht schoon...
ze ging zeker weten met mij mee naar huis...
ik ben normaal gesproken niet zo van ''Aziatica'' en ik vind vaak die ''siermaskers'' uit india,
eng,onvriendelijk, soms zelfs lelijk...
maar deze is de eerste die ''iets'' heeft wat me aanspreekt,
het is net alsof ik een ''oude vriendin'' in haar zie...
(wellicht uit een vorig leven ? wie weet..)
zo als ik al eens eerder schreef,
ik ben een ''dingenvinder'' en overal zijn dingen die gevonden moeten worden,
zij is slechts één er van...
faithfully yours
The TeaRat