een jaar verder

ik ben denk ik gek.
ik zeg dat alles goed gaat maar ik voel me geregeld nog best klote.
Eigenlijk gaat t ook goed alleen zie ik het niet de hele tijd door.
Daar kan niemand wat aan doen, dat ligt aan mij en mijn doemdenken.

misschien denk ik dat het goed gaat maar is het niet zo, ik weet niet.
als ik vrolijk ben dan ben ik zo blij dat ik weer vrolijk ben dat het bijna lijkt alsof ik weer helemaal gelukkig ben,
als ik me klote voel ben ik daar dan meteen zo ziek van dat het lijkt alsof de wereld instort.

Ik ben t zat, ik wil mn leven niet laten vergallen hierdoor, ik ben juist op de goede weg geloof ik.
Gisteren zei iemand dat ik tegenwoordig leuker ben dan ik de afgelopen jaren was, ik snap dat niet, ik was namelijk de afgelopen jaren echt blij met hoe alles was en nu niet meer, hoe kan ik dan leuker zijn als t me zelf nog niet bevalt

Ik schijn nu beter af te zijn met dit nieuwe leven dat eraan gaat komen, ik denk t zelf ook wel, maar dat weet ik pas over een jaar of 3 of zo, als dat leven bezig is, (en zelfs dan kan het nog verkeerd aflopen) Nu moet ik er nog aan wennen, is het nog aan het opstarten, alles is anders dan ik gewend ben, een heleboel dingen zijn stukken leuker maar andere dingen weer niet.

Ik ben mezelf nog niet, ik mag dan volgens sommigen leuker zijn dan vroeger, maar ik ben er niet mezelf mee volgens mij.

Maar ja, mn hele leven is veranderd, misschien verander je dan wel met je leven mee, ben ik nu wel mezelf ik moet er alleen nog even achterkomen dat het zo is.
En dan nog maar zien of ik er wel blij mee ben.

Warschijnlijk wordt ik wel "tevredener" nu ik een nieuwe kans krijg, ik vond t allemaal best toen ik nog met K was, maar nu ik zie dat het ook veel leuker kan, en dat ik het dankzij V ook zo heb moet ik er eignelijk blij mee zijn, maar dat ben ik niet, dat wordt ik waarschijnlijk wel, maar het heeft tijd nodig, als ik zometeen helemaal niks met k meer te maken heb zal het echt helemaal goedkomen.

Ik wilde eerst wel met k om blijven gaan, maar je snapt wel dat dat niet kan meer, ik ga echt geen vrienden blijven met dr, niet omdat ik n hekel aan dr heb maar omdat ik t nu niet meer wil. ik wordt ook geen vijanden met dr, we worden van die mensen die hun hand naar elkaar opsteken en soms es vragen: "HEY! Hoe ist?" ...

Was ik maar gewoon een jaar verder, scheiding erdoorheen, huis verkocht, precies weten waar ik aan toe ben en gewend aan mn leven, en druk bezig met het nieuwe leven.