Een laatste duw
Ik zie mezelf staan,
Op de top van een berg.
Aan mijn voeten een afgrond,
Mijn ogen naar de horizon
De wind speelt met mijn haren
Streelt mijn wangen liefdevol
Veegt mijn tranen weg
Terwijl ik wacht
Ik blijf staren naar de horizon
Met vluchtige blikken naar beneden
Met uitstapjes naar het verleden
En de wind als in een deken
Duwtjes in mijn rug van de wind
Die me zachtjes dichter bij de afgrond brengt
Kalmerende woorden fluisterend in mn oor
Blind voor de dwingende ondertoon
Een laatste duw
en ik val oneindig lang
De wind blijft fluisteren
En dan alles zwart....
*cinta*, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende