Een ochtenddienst in het hospice

Een mevrouw van 83 jaar kreeg vanmorgen een klysma. Ze is vervolgens de hele ochtend vanuit bed op de postoel, terug in bed gegaan. Omdat ze valgevaarlijk is en een bewegingsmelder heeft staan ben ik grotendeels bij haar blijven zitten als ze op de stoel zat. Als er dan wat kwam zetten ze hele grote ogen op ,keek me aan en kreeg ik een hele brede lach;-) Zo'n lief mensje, maar ook zo verward af en toe....We raakten wat in gesprek en ik vraag haar waar ze is geboren. Amsterdam zegt ze....ow, zeg ik, ik in Rotterdam....vervolgens zegt ze heel droog: ow, dan hebben ze je toendestijds verkeerd bezorgd,want je bent wel een leuk mens voor een rotterdamse....hahaha, minpunten mevrouw, dat wordt een kop koffie minder hahaha. Maar ja aan de andere kant krijgt u dan weer pluspunten voor het compliment...zal ik maar een koppie halen voor ons allebei? Blijf ik gezellig een kopje koffie drinken bij u...weer grote ogen en een big smile en een jaaaa gezellig;-)....DAT maakt het hospicewerk zo fijn om te doen, dat ik daarbij 4 keer haar onderkantje moest schoonmaken en wassen, sois....dat doen we gewoon...Dit was een ochtend voor in de boeken, heel druk, heel veel heel erg zieke mensen, maar wel een goede ochtend. Nu "mag"ik pas de 31e weer...en ik kan het nu al jammer vinden dat ik dus eigenlijk nu al afscheid genomen heb van iedereen die er op dit moment is. Komende vrijdag is er de 3 maandelijkse herdenkingsdienst voor alle gasten die in oktober, november en december zijn overleden in het hospice. Daar zal ik dit keer bijzijn ...nog even praten met familieleden van de gast en hoe het nu met ze gaat.