Er zijn zo van die dagen dat het schrijven niet zo meezit. Dit is daar een van. Omdat ik jouw sprookje niet over wil slaan, heb ik een kleine vervanging voor je. Het is niet prachtig, het is niet goed, maar met dit liedje wil ik je laten zien dat er voor iedereen een roos is, ook voor jou.
Some say love, it is a river, that drowns the tender reed
Some say love, it is a razor, that leaves your soul to bleed
Some say love, it is a hunger, an endless aching need
I say love, it is a flower, and you, its only seed
Its the heart afraid of breaking, that never learns to dance
Its the dream afraid of waking, that never takes the chance
Its the one who wont be taken, the one who cant seem to give
And the soul afraid of dying, that never learns to live
When the night has been too lonely and the road has been too long
And you think that love is only for the lucky and the strong
Just remember that in the winter, far beneath the bitter snow
Lies the seed, that with the suns love in the spring becomes the rose.