Een sprookje voor Manoa* [7]
Zaterdag 27 januari 2007
We worden wakker op een smal matras in een hoek van een drukbevolkte zaal. Met moeite staan we op tussen de langzaam bewegende en maar weinig meegevende mensenruggen. We zijn nogal klein vandaag, waardoor we weinig kunnen zien. Om elkaar niet kwijt te raken, houden we elkaars hand vast terwijl we ons door de menigte heen richting een wat minder drukke omgeving begeven. We komen terecht naast een tafel waar een gigantische bak met punch staat. Omdat we niet goed weten hoe we ons een houding moeten geven, nuttigen we beiden een flink vol glas; en nog een. Mensen spreken ons aan, maar wij hebben geen behoefte om te praten. We voelen zich vreemden op dit feest waar iedereen elkaar lijkt te kennen. Laserlichten zorgen voor steeds veranderende indrukken van de mensen om ons heen. Sommigen praten, sommigen dansen, anderen zitten verslagen op een stoel. Toch lijken zij met zijn allen dit feest compleet te maken. Na een tijdje wordt de punch door meerdere feestgasten opgemerkt en zijn we gedwongen weer tegen hoge, brede ruggen aan te kijken. Dan voel je een hand en het is niet de mijne. Samen worden we meegetrokken door de menigte, richting de gigantische boxen waar een overweldigende hoeveelheid geluid uit schalt. Ineens houden we halt en de hand die ons mee heeft getrokken, is verdwenen. Uit pure noodzaak deinen wij mee met de wild dansende massa. Langzaamaan durven wij meer. We dansen zoals we nog nooit gedanst hebben. We groeien. Groot en onkwetsbaar voelen we ons. Mensen staren ons aan, maar het kan ons niet schelen. We lachen, dansen en drinken. Bezwete ruggen raken de onze en we vinden het prettig. Het is fijn een der mensen te zijn. Aan het eind van de avond – het zou net zo goed al ochtend kunnen zijn – zoeken we het matras in de hoek weer op. Met een glimlach op onze bezwete gezichten vallen we in slaap. Prachtige dromen wisselen elkaar af en we zien op tegen de morgen; de morgen van wakker worden in een oude, bekende omgeving. We blijven slapen.
Jeananas, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende