ik probeer een stap in je richting te bewegen
- het bijna onmogelijke als je onzichtbaar bent
alles lijkt zo'n ongelijke strijd in het heden
net als een vreemde die een donkere ruimte verkent
misschien is geduld het enige sleutelwoord
maar intussen wordt ik door twijfel verscheurd
doe ik te weinig of is elke beweging juist te veel
is het plaatje, ondanks alles, voor morgen al ingekleurd
de dingen van alledag glijden voorbij, soms ongemerkt
zoals het ooit was, is de scherpte nu niet
de wens is geuit en een zaadje geplant
maar het ongemakkelijke gevoel zingt het hoogste lied