Een stap in de psychotherapie
De therapie neemt een extra stap. Maanden van progressie, ik ging me beter voelen maar, zoals gewoonlijk, wist ik de echte zware jongens te omzeilen. De hapto therapeut is niet gevoelig voor die misleiding.
Een vraagstuk wat dagelijks ingrijpend is in mijn leven, mij maakt als mens en vormde door de jaren.
Wat is de invloed van met name mijn moeder op mij? De 'voor' erfenis is het verhaal van je ouders. Heel kort; mijn moeder ging op haar 17e uit huis, verloor haar vader en moeder (die al met 16) al voor haar 21ste en is altijd een beetje alleen geweest. Nooit echt een achterban gehad.
Sinds mijn 16e zit het er in. Ik weet van deze verhalen. Op mijn 17e werd mij verteld hoe blij mijn moeder was dat zij in ieder geval wel voor mij moeder kon zijn op mijn 17e. Ik stop mezelf hier even want ik schiet al vol.
Er zit daar dus iets groots, Ik moet mezelf er toe zetten er open over te zijn want ieder molecuul in mijn lijf roept 'mond houden en rennen'.
Misschien zal het nu even stil worden hier, misschien juist niet. Er zit dus een hele grote onthulling aan te komen en ik moet alle zeilen bijzetten om mezelf niet te verliezen. Ik kan er niet over praten en nu blijkt ook niet schrijven. Bang voor de dood, dacht ik altijd. De therapie laat zien dat de oorsprong van die angst, als het al de juiste angst is, niet bij een eigen ervaring ligt.
Ik heb er ook nog niemand over verteld. Het moment dat ik daar de deur uit liep was het weg. Ik weet, wanneer dat gebeurd, dat het veel tijd gaat kosten.
Ik ben bang voor wat er gaat komen, echt bang.
Een vraagstuk wat dagelijks ingrijpend is in mijn leven, mij maakt als mens en vormde door de jaren.
Wat is de invloed van met name mijn moeder op mij? De 'voor' erfenis is het verhaal van je ouders. Heel kort; mijn moeder ging op haar 17e uit huis, verloor haar vader en moeder (die al met 16) al voor haar 21ste en is altijd een beetje alleen geweest. Nooit echt een achterban gehad.
Sinds mijn 16e zit het er in. Ik weet van deze verhalen. Op mijn 17e werd mij verteld hoe blij mijn moeder was dat zij in ieder geval wel voor mij moeder kon zijn op mijn 17e. Ik stop mezelf hier even want ik schiet al vol.
Er zit daar dus iets groots, Ik moet mezelf er toe zetten er open over te zijn want ieder molecuul in mijn lijf roept 'mond houden en rennen'.
Misschien zal het nu even stil worden hier, misschien juist niet. Er zit dus een hele grote onthulling aan te komen en ik moet alle zeilen bijzetten om mezelf niet te verliezen. Ik kan er niet over praten en nu blijkt ook niet schrijven. Bang voor de dood, dacht ik altijd. De therapie laat zien dat de oorsprong van die angst, als het al de juiste angst is, niet bij een eigen ervaring ligt.
Ik heb er ook nog niemand over verteld. Het moment dat ik daar de deur uit liep was het weg. Ik weet, wanneer dat gebeurd, dat het veel tijd gaat kosten.
Ik ben bang voor wat er gaat komen, echt bang.
05 mrt 2018
- meld ongepast verhaal
-
oeleboele
woensdag 07 maart 2018 00:26
Je mag best bang zijn.. maar je bent niet alleen en je hoeft het niet alleen te doen. je zal het samen doorlopen met je begeleider.. en misschien wel met meer mensen. Vergeet ook niet dat ALLES in 1 keer op je dak zal vallen.. beetje voor beetje. Als het te snel gaat zeg je 'stop'. dan neem je meer tijd.
Geloof me, het zal veel natuurlijker verlopen dan je in je hoofd hebt.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 aug 2018 Een ster aan de hemel
- O 05 aug 2018 F1 ( 1 )
- O 30 jul 2018 Ik leef nog! ( 1 )
- O 19 jul 2018 Made a friend ( 1 )
- O 06 jul 2018 Officieel vakantie
- O 23 jun 2018 Pas op
- O 23 jun 2018 Simpel kan wel
- O 17 jun 2018 Grote schoonmaak
- O 11 jun 2018 Het is zo ver
- O 08 jun 2018 Enkeltje psycho
- O 06 jun 2018 Ga, als je wilt gaan
- O 01 jun 2018 Mij krijg je niet gek
- O 28 mei 2018 ...En door
- O 27 mei 2018 No big fucks
- O 24 mei 2018 Waar is de weg?