eenzaam...

ave,
laats was ik bij mijn moeder,
en zo als vaker voorkomt als ik bij mijn moeder ben,
moest ik van haar even mijn oma bellen...
ook ik kom niet onder enkele familiare verplichtingen onderuit...

mijn oma woont heel ver weg in ''het oosten'',
in de land van de ene keer wel en de andere keer niet gekroonde witte adelaar,wodka en ijskoude winters...

en omdat ze zo ver weg woont ,
denkt ze dat zij moet schreeuwen door de telefoon, want anders horen we haar niet,
ze leeft tenslotte zo ver weg van ons ...
*zucht* ik ga het niet eens nog een keer haar proberen uit te leggen dat het niet hoeft...

mijn oma is echt een overblijfsel uit een lang vervlogen tijd,
toen de land waar ze leeft werd geregeerd door hamers en sikkels,
waar iedereen in naam van het ''rode'' hard werkte aan een sociaal beter toekomst die nooit was en nooit meer zal komen, al verlangt ze zelf er naar...

haar ideeën, normen en waarden zijn ook nog uit die vervlogen communistische tijd,
ze botsen met de vrijheid die wij kennen...
die zo duur ook voor haar is bevochten en met bloed is betaald...
en ik beging al helemaal niet over haar racistische opvattingen...
en haar bekrompen gedachtes...

nu neem ik al een hoop op de koop,
het is tenslotte een oudere vrouwtje,
niet meer van deze tijd,
en tja het blijft je familie...

maar ik kan eigenlijk slecht tegen dat ze samen met mijn moeder zo degenererend doen over mij,
en vooral mijn museumpje...
''het is allemaal troep'' zeggen ze samen knikkend, zonder enig verstand of kennis over zaken...

ik heb meissen,hutschenreuther , wedgwood,dado en talloze andere grote merken in mijn museumpje,
en er zitten enkele zeer zeldzame porseleinen stukken tussen,
die men normaal maar zelden ziet,maar hun noemen het gewoon weg troep, rotzooi...
ik heb kleding uit 1700, een echte tsantsa, een boek uit 1665, maar dat is geen echt antiek,
want echt antiek kan ik volgens hen niet bezitten, o nee, het is gewoon prullaria volgens hen...

aarg...

ik weet dat ik me niet veel aan moet trekken van wat zij beiden er van vinden,
maar ergens steek het, het steekt enorm dat ze niet eens WILLEN geloven dat ,
wat in hun ogen ''troep'' is, in werkelijkheid zeer grote kostbaarheden zijn,
en dat ik echt weet waar ik over praat, als ik hun erover vertel, terwijl ze mij aandringen op een beledigende en denigrerende manier...

ze willen dat ik net als hun word, bekrompen...

mijn opa had dit zelfde probleem,
hij had gestudeerd en was een goed geleerde man, die voor vrijheid was,
zo wel geestelijk als in keuzes van levensstijl...

wat mijn oma niet kon hebben en er heel jaloers opwas, en daardoor hem constant omlaag haalde...

hij was net als ik ook gek op antiek en curiositeiten,
mijn oma noemde het troep...
en herinnerd me constant aan hoe ze het heeft weg gegooid, zijn ''verzameling''...
hellaas voor haar, want als ze het had verkocht, had ze het dubbele makkelijk gekregen van wat hij op zijn bankrekening had staan... en geld spreekt voor haar...

ik ben een ongeliefd persoon, door mijn levenskeuzes...
door familie, buren waar ik woon, en vele andere mensen...
ironisch want terwijl zij mij niet mogen, om mijn levenswijze of kleding,
allemaal ''uiterlijke zaken'',
respecteer ik hun innerlijk ''ziel'' of geest wel, sterker nog ik heb geen enkel negatief gevoel tegen hun,
nog beter gezegd,ik wens hun alleen het beste toe...
want dat is wat ik ook wil voor mezelf...

want ik voel me bijna altijd eenzaam,
een persoon uit een vervlogen tijd ,gevangen in een tijd waar ik niet in pas,
en nooit helemaal zal passen...

en wat ik probeer, en misschien is dat wel verkeerd,
maar dat is het enige wat me een beetje plezier geeft in het leven,
ik verzamel, ik creëer kijkluiken naar die andere tijd,
waar ik in geboren hoorde te worden...
en laat andere mensen meekijken, in hoop dat ze geïnspireerd worden...

als je ongelukkig word door mee te gaan,
dan moet je tegen de stroom in zwemmen,
het is zwaarder en eenzamer,
maar het is het enigste wat me nog een klein beetje gelukkig kan maken...

ik heb niet veel,
mijn vrienden zie ik amper, ik kan niet meer schilderen,
laat me dan op zijn minst aan mijn kleine museumpje houden...



faithfully yours
The TeaRat