Eerste keer in mijn hele leven

Ik snap zelf ook wel dat ik mijn leven niet moet laten vergallen omdat V vertrokken is, en dat ben ik ook niet van plan...

En dit gevoel dat ik heb is niet alleen liefdesverdriet he, maar het feit dat ik haar mis en toch dankzij haar hier weer zit.. Maakt t moeilijker dan wat ook...

Dit is de eerste keer in mijn hele leven dat ik alleeen ben, en als ik iets moeilijk vind dan is dat wel alleen zijn.... Ik wil er heel graag aan wennen want ik weet niet hoelang t duurt voor ik niet meer alleen ben....

En met dat alleen zijn bedoel ik niet dat ik n vriendin nodig heb, maar dat is natuurlijk wel t leukste... Ik heb dan wel veel mensen om me heen, maar ik woon alleen, en dat benauwd me.. Benauwd me ontzettend...

Iedereen verteld me nu dat V me isoleerde, dat ik door haar alles om me heen de boel de boel heb gelaten... En dat ben ik met iedereen eens, maar ik was er wel zelf bij, en heb het toegelaten... Ik koos ervoor om bij haar te zijn in plaats van mijn vrienden en famile...

Al die mensen leven nu met me mee, en zijn er voor me, en ik vind dat ik daar ontzettend dankbaar voor moet zijn en ben er heel erg blij mee... Maar al die mensen zijn er niet als ik thuis ben...

Als ik straks weer n nieuwe vriendin krijg wil ik mijn leven ernaast in stand houden. Deze keer moet ik dat echt doen, want anders bouw ik nu die vriendschappen weer op en verniel ik ze straks weer... En als t dan misschien ook overgaat met die volgende vriendin, heb ik dat nog.... Dan nog heb ik er waarschijnlijk verdriet om, maar is niet mijn hele leven weg....

Dan is t maar 1 persoon.... Net als nu, alleen nu was die ene persoon alles wat ik nodig dacht te hebben... Nu blijkt dat dat niet zo is...

Maar ik kan niet elke dag naar vrienden toe, die hebben ook levens buiten Peter om, en Peter wil ook ontspannen, dus moet ik ook gewoon lekker met Lola (mn kat) op de bank tv kunnen kijken.... Alleen kunnen zijn is heel belangrijk volgens mij...

Want jezelf is de enige waar je op kunt rekenen denk ik... Dus die blijft altijd....

Maar ik heb er moeite mee, t is stil zonder V, en V komt niet meer terug.... Dat is nou eenmaal zo... Maar ik wil dan t allemaal wel best vinden... Zodat ik weer lekker in mn vel zit..

Je eroverheen zetten kan niet, zulke lange benen heb ik niet.. Maar ik ga dan maar proberen te klimmen of zo, weet ik veel, ik weet niet hoe ik t moet doen.. Maar ik weet wel dat ik niet me zo kut meer wil voelen...