eerste keer liefdesverdriet,,,,

en daar moet je dan 25 voor worden.

Afgelopen 6 weken gewerkt met geweldige mensen en bedrijf en ik vond het fantastisch. Contact met mensen, fijne collega's maar bovenal fantastische leidinggevenden (supervisors). Je had Margot, Ene en Ben maar Shannon had mijn aandacht al vanaf dag 1 getrokken. Ze is zo vrolijk, blij, zelfvertrouwend en grappig. En ze heeft krullen, en een bril en is ook niet echt slank. Er gebeurden wat situaties dat ik dacht dat ze ook lesbisch was ( ze zei speciaal tegen mij terwijl iedereen er nog bij was; good night ***, ze aaide me over m'n rug om mijn aandacht te trekken en ze maakte vaak oogcontact en vandaag bij het definitieve afscheid hugde ze mij als enige. ) Had al een paar dagen het idee om een kaartje aan haar te geven met een 'thank you' en een verhaaltje erin. maar ja ze is niet mijn enige supervisor dus ook voor de andere kaartjes gekocht (echt sprekende kaartjes, was er echt trots op) en ook bij hun wat erop geschreven maar die voor Shannon helemaal speciaal beschreven. Vooral dat ze never ever haar zelfvertrouwen kwijt moet raken of haar gedrag moet veranderen. en als toefje op het toetje erin gezet dat als ze me nog een keer in wil huren (om te werken) dat ze dan een berichtje kan achterlaten op FB.
afgelopen twee dagen was ze er niet (geloof dat ze een begrafenis had) dus waarschijnlijk maak ik haar aan het huilen want erg standvastig was ze nog niet. en ik kan niet stoppen aan haar te denken. ik ben het echt aan het verwerken, ik merk het aan mezelf. heb dat (nog) niet gehad met Heidi of Manon of Maria. bij mij thuis is er nog meer verdriet, miy gaat morgen terug naar haar huisland en is ook erg emotioneel. en de homestayfamilie is op vakantie dus het is weer een lekker zooitje bij elkaar. het meest dwars zit me dat ik geen foto van haar heb, het was al een wonder dat ik de kaartjes persoonlijk kon geven (had al rampscenario bedacht door de kaartjes gewoon neer te leggen en dat ze ze dan gevonden zouden worden zonder mij in de aanwezigheid) zonder te stotteren of een rood gezicht (of nou ja ik had wel een rood gezicht geloof ik). ohh wanneer wanneer vind ik nu eens beantwoordende liefde, ik ben echt wanhopig. at least, nu heb ik in elk geval een keer liefdesverdriet meegemaakt , weet ik ook hoe dat voelt

rElaxkid