Eerste lief

Iedereen heeft wel een zwak voor een bepaald persoon, die nooit echt helemaal zal verdwijnen.
Bij mij zit deze zwakte voor K. er al vijf jaar. Hij zat een klas hoger dan ik zat op het vmbo en ik herrinner me nog
alles van de eerste dag dat ik hem zag. Hij moest wat ophalen in het lokaal waar ik les had met een piepend karretje.
Onbewust maakte ik een opmerking, tot ik me realiseerde dat de jongen naast me stond en me lachend aankeek.
Tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet precies wat hij toen zei, maar ik weet wel hoe ik me voelde toen ik hem
aankeek. Ik weet niet of ik in liefde op het eerste gezicht geloof, maar ik viel zeker meteen voor hem!

Vijf jaar geleden was ik typisch het verlegen en voorzichtige meisje, en als zij iemand leuk vond, dan zei ze niks.
Ik voegde hem wel toe op "hyves" en hij riep wel eens hallo op school, maar ik lachte dan alleen maar.
Hij had een vriendin, maar wat vond ik hem toch een vreselijk knappe kerel..

We spraken elkaar wel eens op "msn", maar 1,5 jaar later begon het echt. Ik was jarig en ik kreeg een berichtje
van hem op de chat. We bleven praatten en hij vroeg uiteindelijk mijn telefoon nummer, het was uit met zijn vriendin.
Elke keer als ik hem nog zag, werd ik spontaan weer verliefd op hem, dus ik vond het geweldig dat hij mijn nummer vroeg!

We smsten veel, hadden veel dezelfde interesses en het klikte. Toen besloten we af te spreken en gingen we stappen met
2 vrienden erbij. Het was een hele leuke avond, en die avond heb ik voor het eerst gezoend, met hém!

Helaas was het contact daarna weg, maar mijn zwak bleef nogsteeds. Weer een jaar later kregen we weer contact en nu
voor een langere tijd. We gingen vaak daten en ik bleef bij hem eten etc. Jep, dit was het voor mij!
Maar na 1,5 maand verbrak hij het contact weer. Drie weken later kreeg ik pas te horen via de sms (na al mijn smsjes)
dat zijn gevoel ineens over was.. Heel vreemd allemaal, ik was er echt kapot van..

Ookal hebben we nooit een echte relatie gehad, ik was wel echt heel gek op hem.
Zelfs als ik hem nu zie, krijg ik nog knikkende knieeen en denk ik terug aan de tijd.
Hij woont inmiddels samen, dat vond ik ook wel rot om te lezen, maar ja, ik heb me erbij neergelegt.

Ondanks alles, denk ik nogsteeds dat het allemaal anders had kunnen zijn als ik gewoon eens niet verlegen was..
We pasten bij elkaar en hadden ook veel gemeen. Het idee dat het anders had gekunt, maakt me wel verdrietig,
ondanks het vijf jaar geleden was sinds de eerste keer dat ik hem zag. Hij kwam me ook vaak opzoeken of zit dan
ineens op mijn werk om een broodje te eten met zijn moeder..

Wat als het anders was geweest, vijf jaar terug?