Eerste verhaal

Heyhey,
Dit is de eerste keer dat ik hier iets schrijf...
Waar zal ik beginnen...?
Ik ben saskia. Ik zag het levenslicht op 12 juni, 1989, in het Elisabeth ziekenhuis te Tilburg, en woon nu in Goirle. Ik heb bruin, redelijk lang, haar. Bruin met soms een tikje groenige, redelijk grote, oogjes. Ben ong. 1.69 (maar ik groei nog) en weeg 51 kilo. Ik heb een broertje (12) en een zusje (9).

Nu over mijn situatie... Sinds mijn 9e jaar zijn mijn ouders gescheiden. Dit kwam omdat mijn moeder destijds is vreemdgegaan met een vriend van haar, dit heeft ze nooit toegegeven, maar er is bewijs genoeg. Ik ging samen met mijn broertje en zusje bij mijn moeder wonen. We gingen om de week een weekend naar mijn vader toe, in het begin schreeuwde en huilde hij vaak. Maar naarmate mijn ouders langer gescheiden waren ging het steeds beter met hem, hij kreeg een vriendin, maar ze gingen naar een jaar uit elkaar. Hoe langer we bij mijn moeder woonde, hoe meer ze (zowel s'avonds als overdag) weg was. Eerst werktte ze halve dagen, en ging ze 1x in de week sporten, later werden dit hele dagen werken. En ging ze 3x in de week sporten, 1x in de week moterrijlessen, vaak uit eten, en noem maar op. Als mijn moeder niet thuis was, zorgde ik voor mijn broertje en zusje. Kookte het eten, deed ze onder de douche, bracht ze naar vriendjes en haalde ze op, kleedde ze aan, stopte ze in bed, terwijl ik zelf ook nog een kind was. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik achter allerlei stiekeme dingen van mijn moeder kwam. Ik vond condooms in haar nachtkastje, las sms-jes die je als 10-jarige beter niet kan lezen, en vond pittige lingeriesetjes. Als ik mijn moeder vroeg of ze een vriend had, was haar antwoord kortweg "Nee!" en was daarmee het onderwerp afgesloten. Anderhalf jaar geleden kreeg mijn opa te horen dat hij kanker had. Mijn opa wilde dat mijn moeder zijn makelaardij over zou nemen, en dus ging mijn moeder een opleiding makerlaardij doen (hierdoor was ze ook op zaterdag niet meer thuis). Aangezien mijn opa (en ook zijn zaak) in limburg zaten, kreeg ik te horen dat ik naar limburg zou gaan verhuizen. Ik vond het helemaal niet leuk, en was het er to-taal niet mee eens. Maar liet dat niet merken. Thuis schreeuwde ik alleen maar. Omdat mijn broertje altijd zijn zin kreeg, en ik letterlijk moest schreeuwen om aandacht. Ondertussen kreeg ik op school steeds een grotere bek, haalde steeds slechtere punten, en had constant ruzie met mijn moeder. Mijn instelling was: Who gives a fuck, ik ga hier toch weg. En dat hielp niet echt. De dag van de verhuizing kwam steeds dichterbij, en ik werd steeds rebelser.
Twee maanden voordat we zouden gaan verhuizen, kreeg ik ruzie met mijn moeder, en is de boel geescaleerd. Ik liep weg bij m'n moeder. En ben toen bij m'n vader gaan wonen. Mijn vader heeft een vriendin van 28 (hij zelf is 45) uit Parijs, ze hebben elkaar op vakantie ontmoet. Zij woont sinds 2 maanden bij ons, soms is het wel lastig, altijd engels praten. Maar over een week gaat ze op cursus om nederlands te praten. Ik woon nu alweer 7 maanden bij mijn vader, en het gaat steeds beter met me. We een rechtszaak aan moeten spannen tegen mijn moeder, omdat dat de enige manier was waarop ik bij mijn vader mocht blijven wonen. Een maand geleden is die rechtszaak geweest, en we hebben hem gewonnen! Jammer genoeg is mij Opa 1 december 2003 overleden, R.I.P Opa. En heeft hij nooit de uitslag van de rechtszaak kunnen horen. Maar hij zal het vast wel meekrijgen, als hij nu daarboven in de hemel een pilsje aan 't drinken is. En ik ben blijven zitten, op 2 atheneum, omdat ik vorig jaar veel te lage punten haalden. Het is zonde, het is toch een jaar. Maar dit jaar gaat het goed, ik haal goede punten, en ben er nog niet uit gestuurd.
Ik ben niet langer alleen maar dat 'pittige meisje dat zegt wat ze denkt'. Maar dat 'liefe pittige meisje dat voor andere klaarstaat'.

Een andere keer schrijf ik wel verder.
Maar dan gewoon over hoe mijn dag was ofzo.
Maar nu weet je iig wie ik ben, en wat mijn leven zoal inhoud.
=xxx=
Bolletje