Gisteren ging ik logeren met 2 goede vriendinnen..
Het was heel leuk.
Maar rond 3 uur 's nachts, toen we nog aan het kletsen waren,
heeft één van mijn beste vriendinnen verteld dat ze een jaar lang een eetprobleem heeft gehad,
ze had vreetbuien en kotste daarna alles uit. Er waren dagen dat ze maar één rijstwafel at, ze ongelofelijke buikpijn had en nog niks at.
Ze is er mee begonnen omdat ze op de basisschool eindeloos gepest is en nooit vriendinnen had.
Haar ouders weten van niks.
Ik vind het echt shockerend.
Bijna niemand weet het,
alleen ik, die andere vriendin, haar ex-vriendje en de schoolarts.
Het vervelende is dat ik me nu zorgen maak als zij een pauze bijna niks eet.
Ze zei dat ze er helemaal vanaf was en dat ze op een gegeven moment dacht: dit kan niet langer, en dat ze toen gestopt is met overgeven.
Maar ik ben toch bang dat er weer iets vervelends gebeurt waardoor ze terug valt..
Zeker omdat ze nog steeds heel erg onzeker is over haar gewicht en uiterlijk.
Ik vind haar prachtig maar hoe vaak we dat ook zeggen, zij vind dat niet als ze in de spiegel kijkt.
Ik vind het wel heel sterk van haar dat ze er zelf uit is gekomen en dat ze niet te ver is gegaan.
'T blijft toch moeilijk, ik zou haar nooit kwijt willen.