Ik heb op aanraden van iemand vanmorgen verteld aan mijn moeder waar ik t gisteren in mn LL over had. ik vond dat als ik t iemand anders vertel en t komt dan viavia bij haar terecht is ook niet echt leuk.. maar ja dat was dit nieuws gewoon zelf vertellen ook niet...
ik vond t dood en dood eng, want t is wel je moeder, en die laat je toch wel even heel erg teringhard zich doodschrikken, en ik ben nu doodsbang dat ze me geen seconde met rust laat meer...
Maar ja, als ik t niemand vertel wordt t niks, want mezelf helpen kan ik niet...
Dus die zit nu waarschijnlijk bibberend op de bank:"
Dankjewel Peet, jij ook vrolijk kerstfeest! "
Maar goed, ze kwam dus bij me en vroeg hoe t nu ging, dus ik zeg slecht, verzamelde al mnmoed en vertelde t toen maar, (
tja ze vroeg er zelf om he )
Maar ze zei dat ze t eigenlijk al wist.... Dat vond ik dan wel weer knap want ik had t zelf nooit verwacht dat t zover zou kunnen komen, ik heb altijd gedacht dat ik t lef nooooooooit zou hebben...
Maar nu denk ik, t is een momentopname, effe één keer doorbijten en klaar.... (
Maar ja t mag niet van moeder he, en naar je moeder moet je luisteren )
dus tja, zit er niks anders op om me maar in t grote kerstfeest van 2009 te gaan storten he.....
2 dagen vreten en zuipen... nou ik kan t hebben hoor tegenwoordig, ik stond 2 weken geleden op mn wii balanceboard, "
hi Peter, looks like you've lost some weight....." 13 kilo om precies te zijn... zou ik t weer terug kunnen halen komende dagen? ik hoop t eigenlijk niet haha, vind t wel leuk en dr mocht wel wat vanaf....
daar gaan we dan.... toedeloe