ei leggen

Gister fysiotherapie...
Wat kan ik er over zeggen? Pijn, pijn? .. nee, nog veel meer pijn. Met het prachtige resultaat dat ik een blaar op mijn lip heb omdat ik er zo op heb zitten bijten. En woow, wat deed het daarna nóg meer pijn. Wist niet dat het nog meer pijn kon doen als dat het al deed.
Ik ben normaal gesproken niet zo'n zeikerd met pijn hoor, maar ik moet toch érgens m'n ei kwijt. En waar kan ik beter mijn eieren leggen dan hier op MD?

Hele verhaal nog eens gedaan. Gekeken hoe mijn voet beweegt, niet dus. Collega werd erbij gehaald omdat hij dit nog nooit eerder had gezien. Die ging er eens even goed voor zitten. Mijn voet werd alle kanten op bewogen, maar weigerde nog steeds om behalve pijn nog wa te doen. Werd me gevraagd hoe ik loop. Met krukken, want ik kan mijn voet niet gebruiken. Dus hij drukken aan de onderkant van mijn voet en toen een tik (die overigens voelde als een dreun) tegen mijn hak. Groepsleiding die met me mee was blééf zeggen dat ik adem moest halen, want dat vergat ik steeds. "We zijn je wel een beetje aan het pesten geloof ik?" Dus ik zeg; "dit noem ik geen pesten meer hoor, dit is gewoon ronduit terroriseren, daar kan al quaida nog wat van leren!". Ze vonden dat ik ondanks alles nog wel humor had. "Ach ja, als ik dan toch gemarteld wordt, dan kan ik er ook maar beter het beste van maken en hopen dat er verbetering in komt". Maar mijn voet weigerd tot de dag van vandaag nog steeds dienst. Eigenlijk had ik een halfuur fysio, maar we hebben er ruim een uur gezeten. Mijn voet is verdomd goeie als ik ooit nog eens een raadsel moet verzinnen, voor school ofzo. Alleen jammer dat ik zelf het antwoord ook niet weet.

Kreeg oefeningen mee. Kwam hij aan met een handoek, zodat ik daarmee mijn voet naar me toe kan trekken. Daarna zei hij dus dat ik dat met mijn tenen ook moest doen, maar jah, dat gaat dus niet met zo'n handoek. Dus ik zeg dat ik dat toch ook met m'n hand kan doen, dan hoeft groepsleiding me niet steeds te helpen. Hij vol verbazing kijken dat ik zo makkelijk met mijn hand bij mijn tenen kan. En E. vragen of ik ook met mijn neus op mijn knie kan. Dus ik "ja hoor". Dus hij zegt "dat moet ik straks echt even tegen m'n collega vertellen, denk ik met een mooie oplossing te komen om een handoek te gebruiken, kan mevrouw zich zonder moeite dubbelvouwen!". Was wel grappig, ze waren verbaasd dat ik zo lenig was. Ach ja, nog iets positiefs aan dat lichaam van mij.

Voel me echt een zeikerd. Voel me zo machteloos en gefrustreerd. Begin ook aan mezelf te twijfelen. Misschien doe ik wel niet genoeg mijn best. Ik wil zó graag weer lopen. Ik baal er ook enorm van dat ik zo afhankelijk ben van anderen.

Maar ga nu maar weer stoppen met mijn zeikverhaal...