Einde van de wereld.

Het is 2062 en tegelijkertijd de ondergang van al het leven op aarde. 50 jaar geleden leek dit nog onwaarschijnlijk en voorspelden ze nog dat in dit jaar blinden konden gaan zien door geïmplanteerde chips.

Maar dat is verre van de realiteit, het einde nadert, en dat geldt ook voor de 5 Nederlanders die net in een van de laatste vliegtuigen zijn opgestegen. Om precies te zijn, 1 angstige piloot en een Nederlands gezin. Het gezin bestaat uit vader, moeder, tante en Marina.

Marina is een 15-jarige die in het midden van haar pubertijd werd onderbroken door deze nieuwe crisis. Een crisis groter dan economische ongemakken maar een crisis met kernaanvallen en een epidemie die heel Amerika, Afrika en zuid-Europa heeft overgenomen.

Terwijl het vliegtuig opstijgt, kijkt de droevige Marina nog een laatste keer naar het huis waar ze 15 jaar woonde. Het enorme pand met grote stuk land heeft altijd gediend als een leuke en veilige omgeving, haar rijke ouders kochten altijd de nieuwste technologische gadgets.

Maar dat is voorbij, Marina kijk om haar heen, haar moeder kijkt een saaie art-house film, tante slaapt, vader staat bijna te schreeuwen in de telefoon. Marina hoort hem niet, ze luistert No, 1 party anthem van Arctic Monkeys.

Ze kijkt weer naar buiten, nergens een teken van menselijke activiteit. De meeste lantaarnpalen zijn omgevallen, verbrand, gestolen of kapot. De akelige hemel is bijna zwart met donzige donkerblauwe wolken. De wolken lijken het vliegtuig te omarmen met hun mistroost.

Marina trekt haar trui over haar ijskoude handen en denkt aan alle mensen die ze nooit meer zal zien. De epidemie heeft zo op iedereen z'n tol geëist, haar moeder verwerkt het met films en serie's, tante kan alleen nog maar slapen, vader uit zichzelf door schreeuwen en agressief dingen kapot gooien en Marina...

Marina praat niet meer.





Oke, wat vinden jullie hiervan? Het heet blijkbaar zintuiglijk schrijven? In mijn gedachte zat een vliegtuig die een hemel in vloog.

Vertel me alsjeblieft wt ik goed heb gedaan en wat ik slecht heb gedaan, dankjewel!