einde vriendschap
ik ben boos, teleurgesteld, woedend, verdrietig, jaloers en ergens er toch klaar mee.
ja, ik spreek sinds dit jaar, dus vanaf 1 januari 2011 mn beste vriendin niet meer. ik zou samen met onze andere beste vriendin naar haar toe komen, maar het liep allemaal een beetje anders. dus de dag er na werd ik gepingt dat ze het niet leuk vond *begrijpelijk* en dat ze niet meer met me op vakantie wilde. ik probeerde het uit te leggen, maar er werd niet echt geluisterd. en sinds dien is het over.. ik heb nog een keer geprobeerd om er op terug te komen, we zouden gaan praten maar op het laatste moment kon ze niet meer en ik ben er tóch nog op terug gekomen, poging 3. maar toen kreeg ik te horen dat ze het wel prima vond en dat ze vond dat we maar een hypocriet spelletje aan het spelen waren.
ja, daar kun je het dan mee doen. na zo'n 7 maanden alle pijn, verdriet en lol te delen, word je binnen een week aan de kant gezet. en weet je, dat vind ik nog wel t ergste! want ik had écht het idee dat die vriendschap goed zat, dat ie anders was dan al mijn andere vriendschappen vroeger. maar iemand in één week van beste vriendin naar zowat vreemde beschouwen, nee dat gaat er bij mij niet in. en dat is ook wel de reden waarom ik het laat rusten. ik moet me niet hechten aan de dingen van de afgelopen 7 maanden want ik kan ze nu niet meer serieus nemen.
en toch mis ik haar. ze was mn beste vriendin, ik kon alles, maar dan ook echt alles bij haar kwijt! ze gaf me advies op een manier waarop ik zelf nog nooit naar het probleem gekeken had. ik heb zoveel van haar geleerd en ik ben zoveel sterker door haar geworden. en nu is het weg. doei vriendschap.
ja, ik ben iemand die door t vuur gaat voor mensen die belangrijk zijn voor me, maar van haar heb ik geleerd mn grenzen in te zien. en ergens zie ik mijn grens, maar aan de andere kant wil ik hem niet zien. ik wil niet meer vechten voor iets wat toch geen zin heeft. voor haar is het wel prima zo, dus waarom zou ik mezelf zo door het slijk halen?!
ik weet alleen dat wanneer ik het ook laat rusten, de vriendschap echt over is. en dat wil ik niet. maar ik weet ook niet of na wat er allemaal is gezegd / getweet ik nog wel vrienden wíl zijn want ik ben vaak gekwetst door opmerkingen..
medion
gelukkig nieuwjaarofzoiets
ja, ik spreek sinds dit jaar, dus vanaf 1 januari 2011 mn beste vriendin niet meer. ik zou samen met onze andere beste vriendin naar haar toe komen, maar het liep allemaal een beetje anders. dus de dag er na werd ik gepingt dat ze het niet leuk vond *begrijpelijk* en dat ze niet meer met me op vakantie wilde. ik probeerde het uit te leggen, maar er werd niet echt geluisterd. en sinds dien is het over.. ik heb nog een keer geprobeerd om er op terug te komen, we zouden gaan praten maar op het laatste moment kon ze niet meer en ik ben er tóch nog op terug gekomen, poging 3. maar toen kreeg ik te horen dat ze het wel prima vond en dat ze vond dat we maar een hypocriet spelletje aan het spelen waren.
ja, daar kun je het dan mee doen. na zo'n 7 maanden alle pijn, verdriet en lol te delen, word je binnen een week aan de kant gezet. en weet je, dat vind ik nog wel t ergste! want ik had écht het idee dat die vriendschap goed zat, dat ie anders was dan al mijn andere vriendschappen vroeger. maar iemand in één week van beste vriendin naar zowat vreemde beschouwen, nee dat gaat er bij mij niet in. en dat is ook wel de reden waarom ik het laat rusten. ik moet me niet hechten aan de dingen van de afgelopen 7 maanden want ik kan ze nu niet meer serieus nemen.
en toch mis ik haar. ze was mn beste vriendin, ik kon alles, maar dan ook echt alles bij haar kwijt! ze gaf me advies op een manier waarop ik zelf nog nooit naar het probleem gekeken had. ik heb zoveel van haar geleerd en ik ben zoveel sterker door haar geworden. en nu is het weg. doei vriendschap.
ja, ik ben iemand die door t vuur gaat voor mensen die belangrijk zijn voor me, maar van haar heb ik geleerd mn grenzen in te zien. en ergens zie ik mijn grens, maar aan de andere kant wil ik hem niet zien. ik wil niet meer vechten voor iets wat toch geen zin heeft. voor haar is het wel prima zo, dus waarom zou ik mezelf zo door het slijk halen?!
ik weet alleen dat wanneer ik het ook laat rusten, de vriendschap echt over is. en dat wil ik niet. maar ik weet ook niet of na wat er allemaal is gezegd / getweet ik nog wel vrienden wíl zijn want ik ben vaak gekwetst door opmerkingen..
medion
gelukkig nieuwjaar
15 jan 2011 - bewerkt op 15 jan 2011
- meld ongepast verhaal
-
Mussie
zaterdag 15 januari 2011 20:41
Het lijkt mij wel begrijpelijk dat ze zich aan de kant geschoven voelt als haar beste vriendin niet op komt dagen, precies op zo'n dag dat iedereen het met elkaar naar hun zin heeft. Blijkbaar ligt dit heel hoog bij haar. Zie het als een grens van haar die je hebt leren kennen.
Wat je doet, mag je natuurlijk absoluut zelf weten
Maar als jij vind dat er geen reden genoeg is om de vriendschap te breken, heb jij ook het recht om dat gewoon aan haar duidelijk te maken.
Gek genoeg kunnen de mensen die je het meest bijstaan het (snelst en) meeste pijn doen. Elkaar even een beetje ruimte gunnen hoeft [dus] totaal niet het einde te beginnen.
Misschien dat jullie elkaar op een ander manier zullen leren kennen. Net zoals dat jij veranderd, doet zij dat ook natuurlijk.
Geef het tijd, wens haar geen vaarwel.
Het belangrijkste is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid. Bewijs elkaar dat! -
Lezer
zaterdag 15 januari 2011 23:02
Erg jammer dat de vriendschap zo door haar beëindigd is. Maar ze voelt zich misschien gekwetst, doordat je niet kwam. Alleen dat ze er niet over wilt praten is erg jammer. Ik hoop dat die nog wel komt, als jij het nog wilt herstellen.
Sterkte.
Log in om een reactie te plaatsen.