Eindelijk heb ik het onderwerp een beetje weten te starten met mijn beste vriendin..
Een vriendin van haar is in december overleden, een zelfmoord actie en ik merkte dat ze hier (natuurlijk)
nog erg mee zat, maar elke keer als het enigszins in de buurt kwam van, praatte ze er overheen..
Vond het enorm moeilijk en wist niet goed hoe ik ermee om moest gaan, ik weet ook als geen ander
hoe rot het is om met niemand over je gevoel te kunnen praten en laten we het over gevoelens opkroppen
maar niet hebben. In principe hebben we er alleen de dag na haar dood over gepraat, écht gepraat. De andere
gesprekken waren een beetje vaag omdat de reden nog steeds niet erg duidelijk is.
Ze is boos, dat ze niet wist dat het zo erg was dat haar vriendindit heeft moeten doen..
Ze voelt zich schuldig en praat er niet graag over. Ze vind het makkelijker om het weg te stoppen.
Maar ik merk dat ze er zo mee zit en ik wil haar zó graag helpen.. Haar problemen vóór de mijne, altijd.
Heb haar aangeboden om samen naar zo'n praatgroep te gaan, een soort 'derek oglivie'.
Ik denk dat ze hier veel aan zal hebben.. Dat had ik vijf jaar geleden ook, het gaf een beetje rust en het
maakte het verwerken een klein beetje makkelijker..
Ik hoop zo dat ze mee gaat. Ik geloof hier wel in, en ik wil dat ze zich niet schuldig voelt..
Moeilijk