elke tegenslag is er één teveel

Ik heb ooit gezegd, hoe minder ik hier schrijf, hoe beter t met me gaat.
En dat is ook wel zo, maar dat wil niet zeggen dat het goed gaat. alleen beter....

iemand zei ooit, zodra je rust krijgt in je donder gaat alles tot je doordringen, en dat is ook zo.
Ik ben erg overal mee bezig in mn hoofd, maar dat betekend dus ook dat ik rustig wordt en dat is echt n lekker idee...

veel dingen frustreren me nog wel, maar veel dingen waar ik ooit van dacht dat ik nooit met dat idee kon leven zullen me nu echt nog de allerdikste hemaworst zijn ( gewoon unox dus )....

ik kom steeds lekkerder in mn vel.... alles krijgt vorm, het ene is leuk, t andere zwaar klote maar ik weet wel waar ik aan toe ben...

en weten waar je aan toe bent is het aller-aller-allerbelangrijkste voor een mens.
al is t nog zulk kutnieuws, je weet wel hoe t zit...
ik heb liever dat de dokter tegen me zegt, je hebt een verschrikkelijke ziekte en je vingers donderen er 1 voor 1 af dan dat ik weet dat er iets ergs is maar als hij dan zegt, hmmmm ik weet t niet, je hoort t nog, schiet ik daar geen ruk mee op, ben ik doodsbenauwd tot ie wel zn bek opentrekt

Weet je, ik ben heel realistisch, ik kan niet zeggen: "weg met alles..." ik ga 31 jaar terug in de tijd en doe t es opnieuw, kijken of t deze keer beter gaat...."

dus gewoon doorgaan, het is best leuk nu eigenlijk, V is echt helemaal top, maakt in dr eentje de hele klotezooi die geweest is goed, heb n geweldig huis, ben 1 van de weinige mensen die het naar zn zin heeft p zn werk, heb n hoop leuke mensen om me heen. waar de fuck moet ik over klagen dan????

Er is maar 1 ding dat ik liever zou willen dan dit allemaal, en dat is dat ik 10 jaar geleden al in dit leven terecht gekomen zou zijn, dat ik 10 jaar geleden al v tegen t lijf zou zijn gelopen, ik weet zeker dat dat wel goed gegaan was, dan had ik nu waarschijnlijk een 2-onder-1-kap-hut gehad met een leuk gezinnetje, en dan een leuk gezinnetje, niet een burgertruttegezinnetje maar echt een gezelig relaxed gezinnetje.....

Maar weet je, misschien moet ik gewoon geduld hebben, er zijn mensen die dat op hun 21e al hebben en er zijn mensen die er op hun 40e pas aan beginnen. en ik ben 31 dus ik ben iemand die er wat later mee begint....

ik mis ook niks meer, een week of 2 geleden nog wel, maar dat is over, ik heb er ook geen reden voor als je simpel nadenkt........

ik zei altijd, tanden op mekaar en met de stroom meedrijven, maar ook dat is niet meer zo, tanden relaxen en op n luchtbedje in de zon meedrijven.... sommige dingen kun je niks aan doen en wat mij betreft heb ik zoiets van, als t moet om dit leven te leiden dan moet t maar, ik heb t er graag voor over.

Geloof mij, mn leven is nu echt geen paradijs met zonnige sound-of-music-grasvlaktes, maar ik heb t idee dat dit mn leven is, en het voelt wel heel erg lekker en goed.

elke tegenslag is er één teveel, maar tot nu toe heb ik ze allemaal opgelost..........