whehehe wat ben ik een watje...
een aantal dagen terug had ik ariel gezien (de kleine zeemeermin)
aangezien mn kindje die wilde zien..
bij het eind van de film moest ik toch een traantje weg pinken..
ach, dacht ik, dat ik hem voor het eerst zag gebeurde hetzelfde.. zal wel komen omdat ik m in geen jaren heb gezien
ook keek ik laats the phantom of the opera, ook op dat end moest ik een paar traantjes weg pinken.
ach, dacht ik, gebeurt me elke keer bij dze film.. ik leef gewoon teveel mee met de phantom
nu net keek ik de corpse bride, je raad het al: bij het end liepen er toch een paar tranen over mijn gezicht.
en nu.. nu denk ik dat mijn hoofd vol zit. last van emotionele chaos. want naast het feit dat ik inde 21 jaar dat ik leef 1x een traan liet vallen voor de kleine zeemeermin, gebeurde dat daarna nooit meer..
en nu blijf ik aan de gang.. kwordt er zelf ziek van...
zucht.. ik ga zo maar weer de phantom kijken...