En een daarvan is hoop.

In de kofferbak van een auto op een weg in het donker waar de stille eenzame sneeuw valt. Ik heb alles gepakt wat ik had, gepakt in een tas en ik ben op mijn weg naar huis, naar huis. Een gedicht met de reden van vertrek, ik ben op mijn weg, ik ben op mijn weg naar huis. Ik droom dat ik vrij ben. Droomde dat ik vrij was en dat ik niet in slaap zou vallen. En ik zie mijn leven vanaf een paar meter voorbij schieten, mijn handen zijn de wielen, en ik ben op mijn weg, op mijn weg naar huis. Want ik hoorde dat het daar machtig en prachtig is.


5 uur en vurige ontsnappingen van stilte schieten over de weg en over de hoek van de straat, en de lucht is het zelfde als die van jou, denk je nog wel eens aan mij? Het park en de bomen en de bladeren, ik zie je daar? Na de regen in de eenzame uren, hij zit achter me aan. Ik leer dat ik niet zonder sommige dingen kan en een van de vele is; is Hoop.



REALLIFE