En Ik GING!!

Als eerste wil ik even zeggen:

THANX voor alle reacties/adviezen!!


De uitkomst: IK BEN NAAR HEM TOE GEGAAN!

Zo verliep de dag.

Ik pakte de trein om half4. Onaangekondigd ging ik richting zijn huis. Mijn trein liep wat vertraging op waardoor ik iets later op het station aankwam en hij dus NET naar huis was gefietst (dacht ik) want zijn fiets stond niet meer op het station.

Vanaf het station moest ik nog ongeveer 10 minuten lopen om bij zijn huis aan te komen. Onderweg belde ik hem op om te checken waar hij was. Hij zei dat hij net thuis was. Ik praatte wat over koetjes en kalfjes en vroeg hem of hij vanavond nog wat ging doen. Waarop hij nee antwoordde. Dus ik dacht moooooi.. kom ik in ieder geval niet ongelegen. Hij vroeg mij wat ik aan het doen was en ik zei dat ik buiten ergens liep richting huis, vanaf het station (ik lulde maar wat mee dus).
Maargoed, aangekomen bij zijn huis (met 200 kamers) moest ik door een voordeur waarvan de deurslot als een soort van alarm werkt. Hij mocht het dus niet horen omdat hij het anders zou herkennen.
Ik zei dus... O mijn accu is leeg... en gooide toen op.

Ik liep door de gangen, de trap op... en ineens stond ik voor zijn neus..
Hij keek mij aan...
Ik keek hem aan..
Ongeveer een minuut lang..
Stilte...
Totdat ik hoi zei...
en glimlachte

Hij was niet boos
Hij vond het niet erg
Hij stond verstelt
Hij kon het niet helemaal geloven,
volgens mij...

Ik vroeg of ik misschien even binnen mocht komen (en natuurlijk mocht dat). Het ging in het begin een beetje vaag... beetje geforceerd leek het haast wel.
Maar na een kus en een knuffel en wat gepraat over afgelopen week werden we een beetje losser.
We hebben het ook over ons gehad...
We hadden weer een discussie, ging nergens over, maar het was nog net geen uit de hand gelopen discussie... had het wel kunnen worden, maar ik dacht.. ach boeie ook... ik ga niet lopen zeiken over jou leven.. Je doet maar wat je wilt, je bent toch niet meer van mij.

Ineens zei ik zoiets van: Strax ga ik in het dagboek schrijven hoe het kan dat ik de dingen aan jou niet leuk vind, zoals je huis, je rommelige kamer, je houding, je status, je gedrag, je gedachten, je... en zo kon ik nog wel even doorgaan, maar.. Ik vond DAT allemaal niet leuk... en vroeg me nou af.. WAT vind ik dan WEL leuk aan hem?????
Dat is echt één groot VRAAGTEKEN>> ?
Hoe kan het nou zijn dat er iets is dat zoooooveel groter is dan alles wat ik net opgenoemd heb.. dat ik WEL leuk aan hem vind??

Dus ik vertelde hem ook dat verhaal.. naja hij kwam met een hele theorie en zei ook... Ik weet zeker dat het nu niet meer gaat werken tussen ons.. ik zie het over een jaar of 2 misschien wel weer gebeuren.. maar nu even niet meer..

EN TOEN.. Toen voelde ik me na anderhalf uur daar gezeten te hebben toch wel een beetje verdrietig.

Ik zei... O je bent er nu dus ineens wel uit? Je WEET nu dus wel wat je wilt? Eerder wist je dat niet.. goh wat raar.. Hij zei: JA omdat jij nu bent gekomen weet ik het ineens zeker.

Ik dacht.. laat het ook maar gaan.. dus ik liet nix merken. Ik kon nog een uur bij hem zijn en wou het laatste uur leuk houden.

Dus we gingen even leuk doen tegen elkaar.. was gezellig... En toen ineens vroeg hij: mis je me? Ik dacht: maakt dat nog wat uit? Hij zei net nog dat hij zeker wist dat het nix meer zou worden. Hij zegt.. of ben je te trots om te zeggen dat je me mist? Ik dacht naaaahhh.. ik zo NEE.. Het is geen spel.. je zegt net nog dat je niet meer wilt... dus wat boeit het jou nog of ik je mis of nie... zegt ie: ik weet het helemaal niet zeker.. ik zei het alleen maar omdat ik net weer even boos op je was om die discussie.



DAAR word je WIJZER van.. NIET DUS.

Maargoed.. laatste uurtje was ook weer voorbij.. en ik moest weer eens gaan.. bracht ie me naar station.. 1 afscheidskus (op de mond). Vlieg ik het perron op.. is dat niet mijn trein.. kwam hij ook het perron op.. ff nog gekletst paar minuutjes..

ik zeg: Jah Jij houdt van mij en ik van jou.. Dat weten we en thats it.

Mijn trein komt eraan. ik doe alsof ik hem een kus wil geven op zijn mond.. draai ik snel mijn wang naar hem toe

En nu: Mission completed.. ik voel me voldaan. Ben gelukkig.. ik ben niet verdrietig.. En als ik wel verdrietig word dan is dat omdat ik het zo JAMMER vind dat dit niet meer gaat werken.. after all these years..

ThanX Everybody..

With Love