Es oze Leevehieër eine Limburger waas...
Es oze Leevehieër eine Limburger waas.
Es oze Leevehieër eine Limburger waas
Den vroog ich hem in ’t plat:
Det gevreigel van de luuj
Weûrdj Gae det neet zat?
Al det gemekker en gesjtechel,
Eûver landj, geldj en macht.
Kintj Gae dao niks op vinje,
Of höbtj Gae intusse al get bedachtj?
De waereldj is zoâ groeët,
De miens, ocherm zoea klein.
Gae höbt de aarde zoea gemaaktj,
Plaats genòg veûr ederein.
Toch zeen de luuj noeat tevreeje,
Wille altied ’n bietje mieër.
Zeen veûr de duvel neet mieër bang,
Zelfs neet veûr Uch, Leevehieër.
Es Gae ein bietje plat versjtaotj,
En es ’t efkes geit,
Laot de miens dèn begriepe:
Det hae riek is…. es d’r zich versjteit.
Pippel, vrouw, 51 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende