Euforisch

Stiekem schaam ik me ervoor dat ik me nog zo euforisch voel, maar dammnnn wat voelde het goed gister op mijn werk.

Ik was er zo klaar meer dat ze maar een 'aanmodder' beleid hadden voor mijn patiënten. Een van mijn patiënten was eerder deze week gestart met chemoradiatie, maar in een zo fragiel evenwicht dat ik deze patiënt deze zware behandeling niet zag afmaken zonder bijgevoed te worden door middel van sondevoeding, een bloedtransfusie en ook nog psychische ondersteuning.

Op donderdag hebben wij altijd Multi disciplinair overleg dus zitten we met alle artsen, verpleegkundigen, diëtiste, wond/stoma verpleegkundigen, verpleegkundig specialisten en evt. nog meer disciplines bij elkaar om alle patiënten op de vleugel te bespreken.
Een van de chirurgen wilde volledig tegen me in gaan en vond het raar dat we (ook in overleg met de patiënt zelf uiteraard) we al een sonde hadden ingebracht (het ging om een sonde die langzaam verder zakt, zodat ie in de dunne darm terecht komt en zo dus voorbij je maag zit waardoor we een vol gevoel enigszins kunnen voorkomen) dus ik weigerde om hem mijn verhaal te laten onderbreken, mepte hem met alle feiten over deze patiënt en waarom het zo slecht ging om de oren en dammmmmmmmnnn de andere chirurgen gaven me gewoon gelijk en eigenlijk alle andere disciplines die erbij zaten ook. Ik kreeg gewoon alles voor elkaar voor deze patiënt en dat voelde zo verdomd goed, want deze patiënt heeft het zo fuckin hard nodig om de behandeling die te wachten staat te kunnen doorstaan.

Zat stiekem echt te genieten toen ik achteraf van mijn teamleider hoorde dat nadat ik weg was, de chirurg in kwestie toch even de bloeduitslagen van de patiënt nog wilde bekijken en toen toch maar wel besloot om bloedtransfusie aan te vragen. Overigens wel kinderachtig dat ie dat niet deed waar ik bij was.... hij was een beetje gepikeerd dat hij zo met zijn neus op de feiten gedrukt werd dat ie er naast zat met zijn oordeel.

Na deze dag durf ik ook echt hard op te zeggen dat ik verdomd goed op weg ben om die goede en ervaren verpleegkundige te worden dat ik voor ogen heb en dat ik echt durf op te komen voor de belangen van mijn patiënten.