Even een teken van leven geven
Lieve lezers,
Ik heb al een hele tijd niet meer geschreven, het lukte mij gewoon niet om iets neer te pennen.
Inmiddels gestart met de bbl opleiding.
Ik vind het best fijn op mijn stage school. Al vond ik het wel fijner dat er in de eerste weken helemaal niks van mij werd verwacht.
Zo gauw mensen wat gaan verwachten wil ik het voor mezelf altijd verpesten. Nee logisch is het niet
Merk nu ook dat ik het best nog wel moeilijk vind om er iets over te schrijven .. komt misschien nog zo gauw ik weer in de schrijfflow kom.
Therapie is gewoon weer verder gegaan na die 3 weken niks. Inmiddels in het boek dus ook weer wat verder. Maar echt de huiswerkopdrachten doe ik niet.
Paar bijzonderheden:
-tijdje terug lukte t mij letterlijk niet om te praten werd er ook angstig en benauwd van.
- een “trauma” gedeeld datgene wat ik ooit al eens met een ander heb gedeeld dus t lukte mij vrij goed om dit zonder emotie aan mijn psychologe te vertellen. Even voor mezelf t was t “trauma ontvoering”.
- gisteren gedeeld dat ik merkte dat er meer “delen” op de voorgrond willen treden tijdens de therapie.
En ook dat diegene die t meest kwetsbaars is “het kleine katje” een jong “deel” steeds meer naar
Voren komt. Dit is beangstigend en verstikkend. Ik heb als opdracht mee naar huis gekregen dat ik Iets een dekentje knuffeltje of iets dergelijks moest gaan zoeken waarbij ik mij veilig voel.
Voor nu is dit even genoeg.
Dikke knuffel
Kleintje
Ik heb al een hele tijd niet meer geschreven, het lukte mij gewoon niet om iets neer te pennen.
Inmiddels gestart met de bbl opleiding.
Ik vind het best fijn op mijn stage school. Al vond ik het wel fijner dat er in de eerste weken helemaal niks van mij werd verwacht.
Zo gauw mensen wat gaan verwachten wil ik het voor mezelf altijd verpesten. Nee logisch is het niet
Merk nu ook dat ik het best nog wel moeilijk vind om er iets over te schrijven .. komt misschien nog zo gauw ik weer in de schrijfflow kom.
Therapie is gewoon weer verder gegaan na die 3 weken niks. Inmiddels in het boek dus ook weer wat verder. Maar echt de huiswerkopdrachten doe ik niet.
Paar bijzonderheden:
-tijdje terug lukte t mij letterlijk niet om te praten werd er ook angstig en benauwd van.
- een “trauma” gedeeld datgene wat ik ooit al eens met een ander heb gedeeld dus t lukte mij vrij goed om dit zonder emotie aan mijn psychologe te vertellen. Even voor mezelf t was t “trauma ontvoering”.
- gisteren gedeeld dat ik merkte dat er meer “delen” op de voorgrond willen treden tijdens de therapie.
En ook dat diegene die t meest kwetsbaars is “het kleine katje” een jong “deel” steeds meer naar
Voren komt. Dit is beangstigend en verstikkend. Ik heb als opdracht mee naar huis gekregen dat ik Iets een dekentje knuffeltje of iets dergelijks moest gaan zoeken waarbij ik mij veilig voel.
Voor nu is dit even genoeg.
Dikke knuffel
Kleintje
16 okt 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 jul 2021 Even weer bijgekomen ( 2 )
- O 09 jul 2021 Beetje uit het normale ritme ( 1 )
- O 03 jul 2021 Niet ermee bezig willen zijn ( 1 )
- O 19 jun 2021 Mijn weekje ( 1 )
- O 14 jun 2021 Soort van klein overzichtje ( 3 )
- O 03 jun 2021 Fijne stageplaats ( 1 )
- O 31 mei 2021 Ik sta er niet meer 100% achter ( 3 )
- O 25 mei 2021 Kijken naar een plan b, en/of c ( 1 )
- O 22 mei 2021 Redelijk luchtig gesprek
- O 15 mei 2021 Blijven steken
- O 11 mei 2021 “Dit is ons geheimpje” 18+ ( 2 )
- O 08 mei 2021 Voorzichtig over afhankelijkheid gesproken. ( 1 )
- O 02 mei 2021 Vermijdingsdrang
- O 24 apr 2021 vorderingen in het boek ( 1 )
- O 15 apr 2021 Een week ertussen.