even een update...

Zenuwachtig zat ik daar in de wacht kamer van de gynaecoloog, afwachtend wat het zou gaan worden. Het vorige bezoek was namelijk verre van goed verlopen. De operatie is goed gegaan maar ik bleef veel pijn houden en was daarom terug gegaan. Ik bleek er nog een ontsteking bij te hebben, om dat in de gaten te houden zou ik eerder terug moeten. dat hield in bloed prikken en meteen uitslag of de ontsteking was verdwenen of minder. Ik was aan de beurt en dacht dat ik ging bloed prikken maar dat gebeurde dus niet. Omdat ik twee dagen eerder mijn kies had laten trekken konden ze nu niets met mijn bloed waardes, maar kreeg wel ineens mijn uitslag.... ja er zijn weer vreemde cellen gevonden en kom maar over 3 maanden terug... Verbouwereerd stond ik buiten de kamer... Me afvragend wat dan de vreemde cellen waren en waarom ik eigenlijk geen uitleg heb gehad maar ik durfde en kon er niet naar vragen zo verbaasd was ik.
Maar goed ik zat dus weer in de wachtkamer, zenuwachtig als maar zijn kan want wat zijn nou die vreemde cellen... zou het zo fout zijn of wat? pfff om gek van te worden.
Eindelijk mocht ik naar binnen samen met een vriendin van mij. Gelukkig had ik de afdelingsarts dus een nieuwe gynaecoloog. Ik was verbaasd wat voor een kalmte hij uitstraalde en me gewoon netjes alles heeft uitgelegd. Het is inderdaad minder goed nieuws, ik zit in het voorstadium van baarmoeder slijmvlies kanker, het is dat ik nog zo jong ben en een kinderwens heb want normaal gesproken wordt dan dus alles verwijderd. Ze hebben zo goed als ze kunnen alle vreemde cellen verwijderd, de rest zou afgestoten moeten worden door het spiraaltje.
In september mag ik terug komen, ik hoop dat het er dan veel beter uitziet want op de laatste echo was helaas alweer veel slijmvlies te zien.

Ik weet niet goed hoe ik me moet voelen. Ik ben er heel neutraal onder. Ik heb immers nu geen lopende kinderwens, ben nog steeds bezig om aan mezelf te werken, ik zou een kind nu niet kunnen bieden wat het verdient.

Ik ben wel ontzettend moe, ik weet soms niet wat ik met mezelf moet, maar ik blijf doorgaan, doorgaan totdat ik mijn doelen heb bereikt. het is een lange eenzame weg maar ik ga het halen.....

liefs moi