Even mijn hart luchten...

Ik ben zondag terug gekomen van drie weken vakantie in Amerika met mijn ouders, mijn vriend, mijn zus en een vriendin van mijn zus. Het was allemaal heel gezellig op de normale irritaties na.
Zondag thuisgekomen; heel moe van de jetlag; kom erachter dat ik te laat ben met me inschrijven voor de introweek van mijn nieuwe school; KUT! Ik kijk op die site; t kan nog wel
Ga s'avonds weer naar min vriendje die we thuis hadden gebracht s'middags; hoor ik dat zijn moeder verliefd is op een andere man van ons werk en dat ze binnenkort weggaat... (dreigement heb ik vaker gehoord)
Nu hebben zijn ouders al heel lang spanningen, ik heb een paar keer bij ruzies gezeten en zijn moeder heeft een blauw oog gehad... Maar nu dit weer...
Ondertussen ben ik heel zenuwachtig voor mijn nieuwe opleiding, heb pillen tegen maarzuur van de stress (zware zooi met klote bijwerkingen, Omeprazol) en heb ben die avond omdat ik veels te veel geblowd had giga over mijn nek gegaan....
Omdat ik twee dagen nauwelijks thuis was wilde ik vandaag thuis zijn en lekker gezellig koken zodat mijn moeder dat niet hoefde... Mijn vriend had gezegd is goed; ik ben er. Vanavond zouden we naar mijn zus haar huis gaan en haar nieuwe katjes bekijken.
Komen we vanochtend beneden; kom ik er, zoals gewoonlijk, achter dat meneer nog niet had gezegd dat hij niet thuis zo eten en het feest ging dus mooi niet door; op zich niet zo erg maar het gebeurd zoooooo vaaak en ik word er gek van!!!
Ik ben dus boos, loop naar de kapstok pak mijn trui en zeg; ik ga naar huis, zeggen tegen mijn moeder dat ze niet op jou hoeft te rekenen. Wordt hij boos! 'Oke doei dan!" krijg ik terug gesnauwd...! ZAK! EGOISTISCHE ZAK! Sorry moest ff.. Ik ziedend naar huis gelopen... En nu ben ik pissig, is mijn dag verpest en heb ik echt zoiets van rot toch een tering end op en laat me met rust! Maar ja, dat zeg je niet zo sel na drie jaar...
Ik kan ook nooit boos op m worden dan maakt hij ziochzelf weer slachtoffer en gaat hij huilen.... FAHK DIT!