ave,
ergens diep in een woud,
lag een wezen van meer dan duizend jaar oud...
''o wat is al dat scheppen toch waard,
als al het geschepte toch voor de eeuwigheid vergaat...''
vroeg de vermoeide wezen, aan een schim naast hem...
met een krakende stem sprak de schim tegen de stervende faun,
''nimmer was leven de uwe, het was slechts geleende tijd,
vanaf uw geboorte was u aan mij toe beloofd...
...
maar vrees niet het is slechts uw vorm die verdwijnt,
de cyclus zal verder draaien...''
faithfully yours
The TeaRat