Fiederelsje
Ik was vandaag echt irritant! Tijdens het eten sprak ik iedereen tegen, nou lkkr aardig op dodenherdenkingsdag! Soms vraag ik me echt af hoe mensen met mij kunnen leven!
*houd 2 minuten stilte beneden*
Ik had m'n computer aan laten staan, niet zo slim, want me zusje heeft natuurlijk weer gelezen wat ik hier geplaatst heb. Nieuwschierig kind.
Tijdens die twee minuten, kwam spontaan een tweede gedeelte bij een vorig gedicht van me op:
Neem me mee naar een plaats,
een plaats die niemand kent,
waar pijn niet meer bestaat,
maar liefde ongekend,
Waar vrede morgen is,
En oorlog het verleden,
Waar je niet leeft voor gisteren,
Maar waar je leeft voor het heden,
Waar verdriet en geluk ontmoeten,
En daar gaan zij gaan in strijd,
Maar verdriet maakt zich uit de voeten,
Want geluk wint er altijd,
Neem me mee naar een plaats,
Waar je in rust kan leven,
Wees niet te gehaast,
Maar wacht nog heel even...
(Elsje), vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende