fijn die arbo

Sinds een aantal weken ben ik weer 2 keer per week 2,5 uur op mn werk. Dat liep best vreemd eigenlijk. Mijn leidinggevende kwam met dat onzalige idee aan. Ik had het er vervolgens over met de psych en die zei dat ik daar nog helemaal niet aan toe was en dat zij het met klem afraadde. Een paar dagen later dus naar de arbo en die zag wel wat in het plan van mn leidinggevende. Ik gaf vervolgens aan dat ik op zih niet afwijzend tegenover werk stond maar dat ik dit wel erg veel vond, zeker in de weken dat man weg is en ik dus ook nog eens eerst de kids naar de gastouder moet gaan brengen. Ik gaf ook aan dat de psych het geen goed idee vond. Tja, ik leek wel tegen een muur te praten. Het feestje ging gewoon door. Ik oppperde nog dat de psych had aangegeven dat ze informatie mocht opvragen daar en dat ik daar toestemming voor gaf maar nee daar zag mevrouw nog geen reden voor. Blijkbaar moet je eerst in een moeilijke jas opgesloten zitten in een separeercel ofzo voordat ze snappen dat het echt niet zo goed met je gaat.
Maar goed, dat werken heeft niet echt een goeie invloed. De uren dat ik daar zit en van alles doe vreten me compleet op. De laatste keer heb ik 2,5 uur alle patiënten te woord gestaan en ingeschreven met als resultaat dat mn kop haast uit elkaar knalde van concentratie, stress en chaos en ik 3 keer huilend van ellende op de wc zat. Eenmaal thuis ben ik zo leeg dat ik niks meer kan hebben van de kinderen en de ene huilbui na de andere heb. En dan zeggen die idioten daar nog dat het zo goed voor me is om weer in dat ritme te komen. Tuurlijk, ritme is heel goed maar dan wel op het juiste moment. Laat me eerst s gewoon in een ritme thuis met de zorg voor kinderen en huis komen voordat ik grote dingen zoals dit probeer. Dit en therapie elke week kost gewoon zoveel energie dat ik geen fut meer over heb om aan mezelf te werken. Lijkt wel of ik de helft van de tijd alleen nog maar kan huilen tegenwoordig.
Dinsdag moet ik dus weer naar de arbo en weet bij god niet hoe ik dat nou eens aan moet gaan pakken. Er zijn meerdere mensen die zeggen meld je weer ziek, dit is niet goed voor je maar de pest is dat ik dat niet goed durf. Zo hou ik het niet vol, das duidelijk. Ik word er een hele sombere, huilende en ongeduldige mama van. Raak al in tranen als Aelinn niet stil wil liggen met dr luier verschonen. Kan gewoon niks hebben en dat ben ik helemaal niet.
Maar eens goed nadenken over dinsdag