Fuck my life

Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Mijn eerste liefde, de enige waarmee ik het langer dan een maand uithou. Well, in fact, bijna 2 jaar. Het ging uit, wij beste vrienden. Hij nieuwe vriendin, zij niet chill daarmee. Zij roddels verzinnen, hij mij niet meer willen spreken.
Anyway, dat was kut en nu het uit is met die dikke big van hem spreek ik hem weer. Fijn, dat sowieso. Maar zaterdag was ik bij hem en hadden we gezoend. Ik was bij hem blijven slapen, verder niks gebeurd behalve knuffelend in slaap gevallen. Wich is weird, omdat ik nooit knuffel behalve met hem dus.
Anyways, ik had echt niet verwacht dat ik hem nog leuk zou vinden, maar op dat moment voelde ik me beter dan ooit. Die morgen moest ik vroeg weg, en hij is/was een slaapkop dus dat was een kusje en toen weg. Daarna gewoon blijven smsen enzo. De hele week.
Maargoed, voor mij is hij echt de enige. Net diegenen die je hart sneller laat kloppen, waar je je thuis voelt en waarbij je jezelf kan zijn. Cheesy, I know. He tis wel zo.
Morgen komt hij eten. Zoals vroeger.
Maar toen kreeg ik net een smsje 'wat verwacht je nou van ons trouwens?'
Weg goede stemming.
Het komt erop neer dat hij me nog superlief, leuk, knap, en geweldig vind maar niet toe is aan iets vasts. Wat opzich te begrijpen is omdat hij 2 jaar met die dikke big heeft gehad (en dat pas 2 maanden uit is). Maar hij vond het wel te gek dat hij me bleef zien, en ook op 'die aparte' (wat ik daarbij denk is dus zoenen' manier. En ik blijf altijd heel spreciaal voor hem.
Ik weet niet wat ik moet doen.
Morgen komt hij langs en dan ga k het erover hebben.
Een vriendin van me zei dat ik gewoon de 'alles of niets' vraag moest stellen. Maar dat kan ik niet. Ik kan hem niet nog een keer kwijtraken, dat overleef ik niet.
Ik ga nu heel erg veel whisky drinken en hopen dat ik dan in slaap val.
Maar help me! wat moet ik nou doen?