Fucking Marktplaats krijgt een staartje

En wat voor een staartje. Na de laatste mail van meneer de Oetlul (ik verwijs hier graag door naar het eerste Fucking Marktplaatsverhaal en de reacties daarop voor de voorgeschiedenis) besloot ik om maar niet meer te reageren. Ik had mijn zegje gedaan, meneer voelde zich duidelijk (en terecht) aangesproken en hoewel ik een donkerbruin vermoeden had dat hij stond te liegen dat hij barstte had ik geen zin meer om mijn energie aan zo'n triest figuur te verspillen toen de ergste boosheid eenmaal was weggeëbd. In plaats daarvan werkte ik deze week stug door aan de afronding van mijn blok (ik heb de komende week een onderwijsvrije week jongens!) en als afleiding keek ik af en toe op marktplaats. Want ondanks mijn teleurstelling in de gemiddelde marktplaatsverkoper, die mij niet als een normaal mens behandelt, was ik nog steeds op zoek naar een tweede nachtkastje.

Op zondag zag ik niets. Op maandag zag ik een veel te duur ding. Op dinsdag zag ik niets. En wat schetst nou mijn verbazing, ik zie op woensdag van ene meneer Oetlul een wel heel bekend nachtkastje op internet staan. Ik stond echt even met mijn mond vol tanden, dacht die vent nou echt dat hij daar mee weg kon komen? Eigenlijk wilde ik ook geen zaken meer met hem doen, maar ja, ik wilde wel dat nachtkastje hebben, dus ik trok de stoute schoenen aan en mailde hem gewoon.

Beste Ernest,

Ik heb niet meer op je vorige mail gereageerd omdat je mij vertelde dat het nachtkastje al verkocht was. Nu zie ik op marktplaats dat dit niet het geval is. Ik vraag daarom alsnog om nakoming van jouw zijde. Ik kan het nachtkastje dit weekend komen ophalen, voor het eerder overeengekomen bedrag.

Als je je afvraagt waarom ik alsnog reageer nadat je toch duidelijk niet helemaal eerlijk naar mij bent geweest: normaal wil ik dan geen zaken meer doen met een verkoper, maar in dit geval ligt het anders voor mij. Het nachtkastje is in een typische stijl gemaakt die ik eigenlijk nog maar eenmaal eerder heb gezien: bij een stoel die ik thuis heb staan en die door mijn betovergrootvader gemaakt is. Mijn oma - die eerder dit jaar overleden is - vertelde vaak over haar opa en daarom zit er voor mij een emotionele waarde aan het kopen van een kastje waarvan ik vermoed dat het door haar opa gemaakt is en wil ik het zo graag hebben.


Met vriendelijke groet,

PD

Dat is overigens een beetje gelul. We hebben inderdaad een stoel in dezelfde stijl thuis staan, maar de familie van mijn oma waren kooplui en edelsmeden. Die van mijn opa waren wel timmerlieden, en we hebben een kapstok van de hand van een van de opa van mijn opa. De stoel is door mijn opa ooit op een veiling gekocht. Het is een museaal stuk waar mijn ouders in de jaren '90 foeilelijke roze bekleding op hebben laten zetten. Het verhaaltje voegde ik deels ook toe om hem een schuldgevoel aan te praten: ik had geen zin om genegeerd te worden.

Ik kreeg echt binnen een uur antwoord.

Ik ben blij dat U reageert op mijn advertentie op markplaats en ik vond het heel vervelend dat het zo gegaan is bij deze nogmaals mijn excuus , ik haal het kastje nu van internet en aankomend weekend kunt U langs komen om het op te halen wilt U mailen hoe laat het U uitkomt zaterdag morgen en zondag morgen voor 12 uur komt ons het beste uit ik hoor nog wel van U vriendelijke groeten Ernest.

De tekst van zijn advertentie veranderde ook, en wel nadat ik mijn mail aan hem stuurde maar voordat hij op mij reageerde. Ineens had hij "een tweede identiek nachtkastje" op "de zolder van zijn schoonmoeder" gevonden. Ik vind het jammer dat ik geen screenshot heb gemaakt, het was namelijk lichtelijk hilarisch dat hij besloot zijn verhaal te veranderen voor hij op mij durfde te reageren.

Nou mailden we wat heen en weer en ben ik gisteravond het nachtkastje gaan ophalen. Ik kwam daar dus netjes rond de afgesproken tijd aanrijden, en ik stond nog niet geparkeerd of de deur werd opengerukt en daar stond meneer Oetlul handendwringend op mij te wachten. Deze meneer - moet ik er even bij vermelden - is een jaar of 50 denk ik, en had dus mijn vader kunnen zijn. Maar bij was bang voor mij, niet normaal meer jongens!

Hij begon gelijk nerveus te babbelen en excuses te maken en deed de garagedeur open. Hoewel ik eigenlijk geen fuck geloofde van dat schoonmoederverhaal had ik tot op dat moment wel rekening gehouden met de minime kans dat hij inderdaad de waarheid vertelde. Maar zeg eens eerlijk, zou het deurtje aan dezelfde kan opengaan als het om het tweelingkastje van het eerder geziene nachtkastje ging? En zou precies dezelfde beschadiging aan de achterkant zitten? (Lang leve mijn fotografisch geheugen btw).

En toen werd ik dus weer even link, en ik ben niet leuk als ik link ben, want dan wordt ik kalm, koel en berekenend gemeen. (Ik ben normaal een best lief mens, echt.) Dus die meneer was aan het babbelen, over een verzonnen persoon die zogenaamd het 'andere' kastje had gekocht, en over zijn schoonmoeder, en ik dacht: 'Wacht maar, hij lult zichzelf zo klem.' Dus ik zei niets, keek hem kalm glimlachend aan en liet hem zichzelf zo erg klemlullen dat hij zelf ook door had dat zijn verhaal niet meer klopte toen de schoonmoeder - die nu plotsklaps in een bejaardentehuis woonde - ineens haar kastje speciaal voor mij opgegeven had, omdat ze wist hoe graag ik het wilde hebben vanwege mijn oma enzo. Hij keek even zoekend naar mij, met een schichtige blik, alsof hij bevestiging wilde hebben. Ik bleef lief naar hem glimachen, keek naar het kastje, keek weer naar de man en uitte een heel onschuldig maar verschrikkelijk sarcastisch: "Uh-huh."

Hij werd knalrood en het zweet stond op zijn voorhoofd. En ik weet het, het is bijzonder gemeen, maar ik stond er echt van te genieten. Hij wist gewoon hoe fout hij zat toen hij me de eerste keer al zo slecht behandelde, en op dat moment voelde hij - aan zijn kop te zien - ook aan zijn water dat hij daar beter niet over had kunnen liegen. Achteraf denk ik: wat een bitch ben ik, dat ik hem zo op zijn plaats zet en daar nog een voldaan gevoel aan weet over te houden ook, maar tegelijkertijd ben ik nog steeds van mening dat hij het echt verdiend had.

Hij wist niet hoe snel hij op een galante wijze dat nachtkastje voor me in de auto moest tillen, schudde mijn hand (zonder me aan te durven kijken, en ik, kutwijf dat ik ben, keek echt recht naar zijn ogen, dus toen hij even spiekte voelde hij zich zwaar geintimideerd) en wilde bijna weer naar binnen lopen zonder dat ik hem betaald had. Daar stak ik maar even een stokje voor, het was wel hilarisch geweest als ik met een gratis kastje was weggereden, maar aangezien ik op de morele toer was vond ik dat ik hem dan maar wel moest helpen herinneren aan het feit dat ik wel eerlijk ben en mijn afspraken nakom.

Gnagna.

Overigens, als ik er achteraf op reflecteer: ik heb echt een tyfushekel aan mensen zonder ruggegraat, en dat had deze man duidelijk niet. Tijdens het gebabbel probeerde hij zichzelf te verontschuldigen door zich een 'people-pleaser' te noemen, maar ik vind dat gewoon een lam excuus voor zijn gebrek aan integriteit. Misschien is dat wel waarom ik ook geen medelijden met hem had en hem echt heb laten voelen waarom het belangrijk is je ook op internet netjes naar anderen toe op te stellen. Soms heb ik het idee dat - omdat internet lekker anoniem is - mensen vaak vergeten dat degene met wie ze een afspraak maken ook maar een mens is, een mens die gewoon normaal behandeld wil worden. Ik weet namelijk zeker dat wanneer de broer van zijn buurman dezelfde afspraken met meneer Oetlul had gemaakt als ik, dat hij dan zijn afspraak wel gelijk was nagekomen, en dat hij nergens over gelogen had.

Enfin. Eind goed al goed, zullen we dan maar zeggen.

En om jullie te laten delen in mijn gruwelijke smaak (ik heb een zware voorkeur voor antiek, en kan soms dingen waarderen waar jouw oma nog nachtmerries van zou krijgen), hierbij een foto van het nachtkastje (het is eigenlijk meer een halkastje volgens mij, hij is vrij groot voor een nachtkastje en de achterkant is ook bewerkt). Wees eens eerlijk, hoe groot is de kans dat er hier twee van bestaan, en dat ze in het bezit zijn van dezelfde persoon die ze dan los van elkaar voor een vrij lage prijs verkoopt?

(Let overigens niet op de kwaliteit van de foto.)