Gaat de gedachten dat mijn moeder er niet meer is.
Gaat de gedachten dat mijn moeder er niet meer is.
Ooit normaal of comfortabel aanvoelen.
De herinneringen die ik aan de begrafenis heb.
Zijn zoo vaag.
Dat ze net zoo goed een heringering uit een nare droom hadden kunnen zijn.
Het voelt gewoon zoo on echt aan als of de realiteit niet kloppend is.
Als of ik droom en niet bezef dat ik droom.
De en kant van mijn hooft zegt nee het klopt niet.
En de andere kant zegt het klopt wel het is echt gebeurt.
Dus ik weet wel dat het gebeurd is.
Maar het voelt te on realisties.
groetjes greeneyes
Ooit normaal of comfortabel aanvoelen.
De herinneringen die ik aan de begrafenis heb.
Zijn zoo vaag.
Dat ze net zoo goed een heringering uit een nare droom hadden kunnen zijn.
Het voelt gewoon zoo on echt aan als of de realiteit niet kloppend is.
Als of ik droom en niet bezef dat ik droom.
De en kant van mijn hooft zegt nee het klopt niet.
En de andere kant zegt het klopt wel het is echt gebeurt.
Dus ik weet wel dat het gebeurd is.
Maar het voelt te on realisties.
groetjes greeneyes
29 mrt 2021 - bewerkt op 29 mrt 2021
- meld ongepast verhaal
-
2O14
maandag 29 maart 2021 08:13
Ik kan je vertellen dat wordt nooit normaal voelen. Mijn moeder is 31 december 2016 overleden en het is nog steeds kut.
De eerste verjaardagen zonder haar, de eerste sint en kerst, de geboorte van de kinderen, ons nieuwe huis. Ik had gehoopt dat het allemaal minder zou worden maar het gemist wordt alleen maar erger.
-
SweetGirl
maandag 29 maart 2021 11:45
Mijn moeder is in november 2014 overleden. En ik denk dat ik het na 5 jaar pas echt een plekje begon te geven. Ik kan nu echt oprecht zeggen dat ik aan haar kan denken zonder een naar gevoel te krijgen. De eerste jaren wisselde mijn gevoelens van gemis.. naar boosheid.. het waarom jij gevoel.. verdriet. Alles door elkaar. Ik kon zomaar huilen bij een zielig liedje.. een gedachte.. iets wat ik tegen kwam en me aan haar deed denken. Of als ik gewoon een kutdag had. Wat miste ik haar dan. En natuurlijk heb ik na 6 jaar nog steeds van die momenten. Maar echt heel weinig. Haar verjaardag ging afgelopen keer heel goed. Ik heb aan haar gedacht.. Maar niet met een gevoel van gemis. Net zoals de feestdagen. Het is goed zo.
Ik weet zeker dat het bij jou ook goed komt. Het duurt even. Maar het komt goed. Je moet je verdriet vooral niet wegstoppen. Huil wanneer je daar behoefte aan heb. Schrijf het van je af. Praat veel over haar en over je gevoelens. Dit helpt allemaal bij het verwerken. Dikke knuffel voor jou. -
koffiekaat
maandag 29 maart 2021 20:39
ik verloor mijn vader in 2015. Het is inmiddels rustig in mijn hoofd over zijn dood. Ik kan weer lachen over fijne herinneringen maar ik kan ook vrijwel meteen huilen als ik me het verlies voorstel. Ik denk dat ik het dichtst bij "normaal" ben als dat ik ooit ga komen. Geef het tijd is het enige dat ik kan meegeven voor de toekomst...
sterkte -
Polaris*
dinsdag 30 maart 2021 10:49
Nee, ik denk dat het 'nooit' meer 'normaal' zal voelen..
Het hele jaar door allerlei 'dagen'..
Verjaardagen, sterfdag, moederdag, pasen, kerst..
Ik vind het nu al verschrikkelijk dat je wordt 'doodgegooid' met moederdag artikelen..
Knuffel voor jou
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 mei 2020 Afgrond.
- O 09 mei 2020 Therapie.1.0
- O 09 mei 2020 Voelen.
- O 01 sep 2017 Ik ben de pop uw de poppenspeler.
- O 23 sep 2016 Ben jij gelukkig met me zelf?
- O 11 mrt 2016 Heb ik het nu uit gemaakt of niet. ( 1 )
- O 08 mrt 2016 Mijn hart doet pijn. ( 2 )
- O 04 jan 2016 levens egte droom
- O 03 jan 2016 ik onzeker ( 1 )
- O 22 dec 2015 spiegel
- O 13 dec 2015 Een lijsje voor me zelf.
- O 07 dec 2015 Dominante mannen
- O 05 dec 2015 Aan trekken en afstoten
- O 02 dec 2015 zonder leven
- O 01 dec 2015 [B]Me hooft en me hart makken ruzie.[/B] ( 1 )