soms denk ik wel eens
wat schrijf ik voor shit
soms denk ik wat een mooi stukje
soms lees i wel eens een mooi stukje
en zie soms wel eens flinke bagger
mijn dingen zijn mijn dingen
en niet dat wat van jullie is
en het doet mij angst aan soms te lezen en te horen
"oh wat kan je dat goed verwoorden"
"tjeetje wat mooi zeg"
want ik denk dan ojee
ojee omdat:
ik niet tegen fans kan
ik haat het als mensen mijn dingen mooi vinden
het zijn delen van mij
en ik ben lelijk
heb geen gezond leven
doe niets goed
en ben totaal verneukt van binnen
mij applaudiceren is als juigen voor een executie
of zelfmoord, wat dan wel weer mooi zou zijn ware het niet dat ik dat dan weer moet uitleggen
ojee omdat ik niet tegen complimenten kan
want ik schrijf niet mooi en heb geen stijl
ojee omdat ik niet tegen de aandacht kan
het maakt me gek
doch ik heb het zo nodig
en leef er van
ojee omdat er dan mensen zijn die pijn hebben
en ik nimmer dat kan doen dat ik zou moeten in mijn volle overgave
het maakt me bang en vind het verschrikkelijk als mensen in de zelfde shit zitten
maar ik zal wel mijn best doen
om te lezen luisteren en te helpen waar gevraagd
oja en ik kan er niet tegen
nergens tegen
tis net als gekieteld worden
je vind het leuk de aandacht
maar tis zo verdomd lastig er mee te dealen met dat gevoel
en ik
ik kan er gewoon neit tegen, ik loop blauw aan en kan niet meer ademen
wordt verlegen en bang
en heb de neiging weg te kruipen
ik hoor of alles of liever niets, maar nimmer een half ding
any ways
ik dank u voor uw aandacht
stel het zeer op prijs dat mijn ego gestreeld wordt,
ook al vind ik het totaal onverdient en belachelijk
steek die mooie energie in je zelf en groei
ik kan er slechts op vampiere
en daar ben ik nog t meest bang voor
liefs ief