Geblaat..
Ik heb al een tijdje niks geschreven, want ik weet gewoon niet meer wat ik ermee aan moet. Ik heb bijna geen grip meer op alles wat ik doe, alles draait langs me heen. Zo'n beetje alles dan, zoals Lowlands krijg ik niet uit m'n hoofd. Mijn gevoelens zijn een knoop zonder begin en zonder eind. Het enige wat ik zeker weet is dat ik mijn moeder mis, dat ik me verraden voel en alleen ben gelaten. Ik weet dat er een aantal vrienden zijn die hun uiterste best doen om mij goed te laten voelen, helaas werkt dat meestal niet.
Ik ben gewoon bang dat ik weer in dezelfde situaties kom. Dat ik weer geen nee kan zeggen. Of dat ik juist niet durf ja te zeggen. Ik haal rare acties uit, ik probeer weer speciaal te zijn, alleen het werkt telkens niet. Het liefst sluit ik mezelf op in deze kamer en kom ik er nooit meer uit. Hier voel ik me veilig, hier hoef ik de grote mensen wereld niet aan te kunnen. Hier kan ik huilen, hier kan ik zijn wie ik ben.
--------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
Soms zijn er mensen die denken dat ze weten hoe ik me voel. Is dat niet hééél vreemd? Zelfs ik weet meestal niet hoe ik me voel. Ik zit in een vreemde situatie. En voor mijn doen heb ik het zwaar. Alleen ik vind niet dat ik het recht heb om te zeuren. Er zijn zoveel mensen die het erger hebben. Elke keer dat ik denk dat er iets is wat me neer gaat halen, lees ik perongeluk weer 's iets van Lara en durf ik bijna niet meer te bestaan. Het liefst kruip ik dan in hoekje totdat die mij omringt en de muren mij verdrukken. Ik snap het gewoon niet meer, wat heb ik gedaan om dit verdiend te hebben. Ben ik zo'n erge hufter dat dit allemaal wel moest komen?
--------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
Soms weet ik echt niet meer wat ik moet doen. Ik heb geen motivatie meer voor m'n opleiding. Eerst wilde ik die behalen om m'n moeder tevreden te stellen, te bewijzen dat ik iets, maar dan ook iets, kon. Daarnaast wilde ik em behalen vanwege Lieke. Omdat als wij samen oud zouden worden, dat ik in ieder geval voldoende zou kunnen verdienen voor 'ons'. En nu mij dat allemaal is ontnomen, waar doe ik dit voor? Waar leef ik überhaubt voor? Waarom doe ik een opleiding die me gestolen kan worden? Waarom adem ik nog? Dat laatste kan ik beantwoorden: dat is alleen maar omdat ik nog door wil gaan, kijken wat er is. Ik wil verder komen dat de horizon. Of dat nou letterlijk of figuurlijk is, dat maakt me niet uit. Daar heb ik nog weinig idee van. Er is momenteel één meisje die me overal van kan overtuigen, één meisje waar ik alles voor op zou durven geven. Helaas is dat ene meisje ook degene die mijn hart heeft gebroken. Er is nog iemand waarmee ik wel de wereld zou aandurven, helaas zie ik die heel misschien pas weer aan het einde van dit jaar.
--------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
Het enige wat ik zeker weet is dat ik mijn moeder mis, mijn vader mis en mijn wederhelft mis
En ik hoop nooit meer het geluid te hoeven aanhoren wanneer een ziel een lichaam verlaat
Ik ben gewoon bang dat ik weer in dezelfde situaties kom. Dat ik weer geen nee kan zeggen. Of dat ik juist niet durf ja te zeggen. Ik haal rare acties uit, ik probeer weer speciaal te zijn, alleen het werkt telkens niet. Het liefst sluit ik mezelf op in deze kamer en kom ik er nooit meer uit. Hier voel ik me veilig, hier hoef ik de grote mensen wereld niet aan te kunnen. Hier kan ik huilen, hier kan ik zijn wie ik ben.
--------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
Soms zijn er mensen die denken dat ze weten hoe ik me voel. Is dat niet hééél vreemd? Zelfs ik weet meestal niet hoe ik me voel. Ik zit in een vreemde situatie. En voor mijn doen heb ik het zwaar. Alleen ik vind niet dat ik het recht heb om te zeuren. Er zijn zoveel mensen die het erger hebben. Elke keer dat ik denk dat er iets is wat me neer gaat halen, lees ik perongeluk weer 's iets van Lara en durf ik bijna niet meer te bestaan. Het liefst kruip ik dan in hoekje totdat die mij omringt en de muren mij verdrukken. Ik snap het gewoon niet meer, wat heb ik gedaan om dit verdiend te hebben. Ben ik zo'n erge hufter dat dit allemaal wel moest komen?
--------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
Soms weet ik echt niet meer wat ik moet doen. Ik heb geen motivatie meer voor m'n opleiding. Eerst wilde ik die behalen om m'n moeder tevreden te stellen, te bewijzen dat ik iets, maar dan ook iets, kon. Daarnaast wilde ik em behalen vanwege Lieke. Omdat als wij samen oud zouden worden, dat ik in ieder geval voldoende zou kunnen verdienen voor 'ons'. En nu mij dat allemaal is ontnomen, waar doe ik dit voor? Waar leef ik überhaubt voor? Waarom doe ik een opleiding die me gestolen kan worden? Waarom adem ik nog? Dat laatste kan ik beantwoorden: dat is alleen maar omdat ik nog door wil gaan, kijken wat er is. Ik wil verder komen dat de horizon. Of dat nou letterlijk of figuurlijk is, dat maakt me niet uit. Daar heb ik nog weinig idee van. Er is momenteel één meisje die me overal van kan overtuigen, één meisje waar ik alles voor op zou durven geven. Helaas is dat ene meisje ook degene die mijn hart heeft gebroken. Er is nog iemand waarmee ik wel de wereld zou aandurven, helaas zie ik die heel misschien pas weer aan het einde van dit jaar.
--------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
Het enige wat ik zeker weet is dat ik mijn moeder mis, mijn vader mis en mijn wederhelft mis
En ik hoop nooit meer het geluid te hoeven aanhoren wanneer een ziel een lichaam verlaat
26 aug 2008 - bewerkt op 13 feb 2009
- meld ongepast verhaal
-
little me
dinsdag 26 augustus 2008 12:31
alles wat gebeurt is is niet jouw schuld, niemand schuld, dat is nou juist zo vertieft aan deze wereld, niets is eerlijk, en je moet altijd voor jezelf alles zo goed mogelijk en aangenaam maken...
ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven, het is een moeilijke tijd voor je lieve job.. en ik hoop dat je ook nog leuke dingen kan ondernemen en zien...
liefs -
mutsje (opgeheven op 18-7-2015)
dinsdag 26 augustus 2008 12:48
-
godin
dinsdag 26 augustus 2008 14:55
-
saffie
dinsdag 26 augustus 2008 15:20
er is niet veel wat ik weet te zeggen, maar als je een knuffel nodig hebt, kun je naar me toe komen
-
blabla (opgeheven op 23-7-2011)
dinsdag 26 augustus 2008 15:40
Rustig aan.. Ik herken je gedachtengang dat er altijd iemand is die het moeilijker heeft, maar dat is geen reden om je eigen gevoelens niet meer belangrijk te vinden.. Want jij bent ook belangrijk! Daarnaast ie gevoel iets persoonlijks, en zal een ieder met zijn eigen gevoel moeten leven.. Dat voelt voor een ieder anders.. Je kan het niet echt vergelijken met elkaar..
Wat betreft je opleiding.. Dat het moeilijk is om mee door te gaan kan ik me goed voorstellen, zeker als je het altijd voor anderen gedaan hebt.. Sommige dingen in je leven moet je ook zeker voor jezelf doen! Ik weet niet hoever je met je opleiding bent, maar als je al een eind op weg bent: Is het dan niet zonde om weg te gooien wat je nu al gedaan heb? En als je nog niet zolang op weg bent: Is het geen mogelijkheid om te veranderen, naar iets wat je leuk vind?
Nogmaals: Take care, denk om jezelf! -
little me
dinsdag 26 augustus 2008 21:54
ik ben toch met je verhaal wezen rond lopen..
wat betreft je studie, je bent al ver, je kan veel en maar dat is écht mijn "ding" ik geloof dat je mams van boven bekijkt hoe jij alles doet, ik weet zeker dat ze trots op je is!
met zo'n zoon, die veel heeft en kan bereiken... en te weinig aandacht trekt en geeft aan zich zelf...
vergeet je zelf niet lief jobje! -
*Fireal*
woensdag 27 augustus 2008 01:12
Ik wil eigenlijk van alles zeggen, maar liever gewoon face to face. Dus we gaan eerdaags weer even lekker kletsen
Vrijdag? XxX -
lil idiot
woensdag 27 augustus 2008 03:17
Ik kan vrijdag alleen voor m'n werk.. Mits jij dan ook de tijd hebt
@ little me: zo veel heb ik niet en zover ben ik ook nog niet.. Ik ga kijken waar dit naartoe gaat, kijken hoever ik het red, ik zal er wel hulp bij vragen -
*Fireal*
woensdag 27 augustus 2008 03:33
Hoelaat is dat?
En bij deze ga je je school afmaken voor mij, want ik wil je met een diploma zien. En je gaat het opdragen aan je moeder, want die gaf ook niet op.
Ga ervoor, je kunt het. Ik weet het. En jij stiekem ook.
XxX
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 jun 2008 Embodyment
- O 30 mei 2008 En toen..
- O 16 mei 2008 *zucht* ( 1 )
- O 15 mei 2008 There for you
- O 11 mei 2008 Week overzicht
- O 02 mei 2008 Dus.. ( 3 )
- O 30 apr 2008 Sorrow
- O 24 apr 2008 Red Sam
- O 24 apr 2008 Breathe today
- O 07 apr 2008 Toch raar.. ( 6 )
- O 22 mrt 2008 You can still be free ( 2 )
- O 28 jan 2008 To the moon and back
- O 05 nov 2007 Uit den ouden doosch
- O 05 nov 2007 Gejat van eyez ( 3 )
- O 09 okt 2007 Ook van eyez gejat ( 2 )