gedachtenstroom

Ongefilterd gedachten proberen te structureren op een stuk papier. Alhoewel... digitaal "papier". Woorden. Dingen. Beelden. Drukte. Angsten, Chaos.

Kun je het nog aan. Werk. Relatie. Opleiding. Of dat laatste toch maar laten varen?
Eigen onderneming is al begonnen. Personeel ook al. Zo door gaan, of toch maar loondienst.
Werk voor klanten dat te lang blijft liggen. Onbelangrijke zaken die stiekem toch voorrang krijgen.
Is het werk ontwijken? Niet willen nadenken? Niet kunnen Nadenken?
Het blijft meer vragen dan antwoorden.

Een greep uit de zaken die in de afgelopen 2 minuten de revue passeerden. Terugkijkend weinig zaken die terug kijken op een geslaagde dag. Het meeste bestaat uit twijfel, serieuze aangelegheden en andere zaken die een bezwaard gevoel geven.

Dan is er ook nog altijd die angst. Angst voor iets of iemand die er niet is. Angst voor dingen die komen gaan. Angst van dingen die gebeurd zijn.
Angst om dingen te verliezen, of erger nog mijn verstand.

Telkens als er een stukje reflectie is door terug te lezen, komt er een nieuwe golf aan ideeen, beelden en indrukken voorbij. Op zulke momenten ben ik toch blij dat ik in de Informatie Technologie zit. Weinig mensen die je dagelijks tegenkomt en die je beleving van de dag nog verder vervuilen met projecties die je van gesprekken en de daarbij hordende emoties en opmerkingen meeneemt naar de avond. De avond waarin je ze weer tegen komt en ze zich mengen tussen de onophoudelijke stroom gedachten.

Gelukkig verwachten mensen van een man in de informatie technologie geen sociale aansluiting. Laat ik dan ook vooral niet proberen dat verwachtingspatroon te doorbreken.

Daarentegen ben ik dan wel weer "de baas", eigenaar van een onderneming. Verantwoordelijke voor de sturing van een geheel waar inmiddels toch meerdere monden door gevoed worden. Ergens bevrijdend. Niet te veel over nadenken, anders wordt het weer een belemmering.

Ergens wil ik alleen rust en me prettig voelen. In vlagen van nostalgische weemoed terugdenkend aan die met een gevoel van liefde door MDMA gevoede avonden op housefeesten. Waar veel mensen om je heen ineens geen probleem meer zijn, maar juist een zegen. Harde muziek en veel licht niet vervelend zijn, maar een gift.
Die tijden zijn echter voorbij.

Met mij huidige mindset is het gebruik van dergelijke middelen niet meer dan een vluchten van om daarna wederom in een diepere put terecht te komen.

Antidepressiva helpen wel. Bijwerkingen zijn er ook. Slapeloosheid, rusteloosheid. Maar overdag concentratie ontbreekt. Wederom gebrek aan rust, rust in mijn hoofd.

Stop de gedachtenstroom.

Meditatie? Sport?

Sport lang en veel gedaan. Overvallen door fysieke ziekte, gevolgd door geestelijke ziekte. Of is dat laatste slechts zwakheid. Een gebrek om jezelf onder controle te houden. Een plotseling gebrek aan discipline. Of gewoon domweg het gevoel dat het je niets meer interesseert.
Nou ja, niets meer interesseert.... Het interesseert je wel, maar je wilt de moeite niet meer nemen. Stiekem knaagt het toch aan je.

Meditatie. Rust. Zou het wel lukken als ik er nu aan zou beginnen?

Kan ik mijn overmoedigheid en enthousiasme deze keer wel beteugelen en er niet te hard in springen? Te veel verwachten? Te snel? Te ongeduldig...

Opleiding. Eerst WO, nu HBO. Eerst voltijd. Nu deeltijd... Glijbaan? Of wederom gebrek aan motiviatie? gebrek aan rust?

Een patroon is er in ieder geval wel. School, sport, meditatie, alles is net een grote vloedgolf die kapot slaat op een dijk. Zachtjes uitrollen over het strand is er niet bij. Crash and burn is meer het gevoel.

De high is hoog en kort. De down is lang en laag.

Ik herken het, ik weet het en toch blijft het moeilijk. Waarom is dingen weten zoveel moeilijker dan ze uitvoeren. Waarom loopt de theorie bij mij altijd zover voor op de praktijk?