Je loopt over tussen de mensen
je loopt langzaam
de hakken doen pijn aan je voeten
maar je loopt door
jongens fluiten
mensen proberen
met je te praten
maar jij wilt niks meer
je loopt richting het station
aangekomen daar
doe je je hakken uit
en loop je op blote voeten
naast de rails
je kijkt er naar
en kijkt op de grote klok
elf uur
je gaat op een bankje zitten
en staart
naar een punt
in het niets
op eens hoor je
iets naast je
en zie je iemand
naar je kijken
je draait je om
en je ziet de belichting van het station
mensen die uit de trein springen
en andere mensen omhelsen
je kijkt verdrietig
naar alle mensen
die naar elkaar gebaren
en je voelt je nog meer alleen
je staat op
en loopt weg
en opeens grijpt iemand je bij de arm
je weet wie hij is
je weet wat hij wilt
en je gooit je hakken
naar hem
en rent snel weg
hij rent je achterna
je voeten bloeden
door het glas
waar in je doorheen bent gelopen
je rent snel weg
tussen allemaal mensen
je rent snel weg
en nadat je hem bent kwijtgeraakt
stop je hijgend en huilend
want je kan wel
van hem wegrennen
maar hij zal je in je nachtmerries
altijd achtervolgen
en altijd te pakken krijgen
je valt huilend tegen de muur
when will this all be over?
(had ik deze zomer geschreven.. 't gaat over de jongen die me verkracht heeft)