Gedicht 01. Niet langer mezelf

Het is niet zonde, Want je hebt jezelf gevonden.
Je hebt de rust voor jezelf, Ik laat me daarintegen overspoelen
door het onbekende, Ik wil niet meer de zwakste zijn maar de sterkste.
Mijn lieve aard en behulpzaamheid, Dat verkracht is door mensen die
de hele tijd in mij kijken, Heb nooit m'n rust.
Wil het weghebben maar het komt steeds terug, M'n gedachte niet meer voor mij alleen kan houden,
Mensen die de hele tijd maar weer in je kijken, Aan je trekken.
Hoe heb ik mij zo kunnen laten verbinden, Het moment gepakt wanneer ik eenzaam en het zwakste was,
Bleken 2 het goed te bedoelen dat is omgedraaid,
Ben nooit meer alleen leef in m'n kopie niet meer in de realiteit,
Zwak worden en nooit meer alleen kunnen zijn.
Trekkend aan m'n aura, Omdat ze zichzelf kut voelen en
jaa ik ben maar weer het goed doende slachtoffer, En het gaat niet weg.
Ik wil alles maar dan ook echt alles terug voor mezelf.
Heb spijt, Hoe had ik zo dom kunnen zijn...
Een rare bende wou alleen maar vrienden hebben, Niemand stond aan m'n zijde,
Dus had iemand nodig en dat waren de foute mensen, Maarja.. . Ik wil mezelf weer herbeleven,
Terug gaan naar de tijd toen ik nog in mijn eigen droomwereldje leefde,
Creatie en relaxedheid, Weer kunnen voelen en ervaren als toen,
Het leven aanschouwen hoe het hoort. Tijden veranderen en mensen maken fouten,
Maar ik wil het leven weer in m'n eentje beschouwen, Diepte die ik kenden,
Fantasy die ik had, Gevoelens waren echt, En alles is nu veranderd.. .
Het is weg.