Gedicht 02. Weer terug naar de eenzaamheid

Eenzaamheid was eerst mijn angst, Maar nu ik nooit meer
alleen ben, Is het juist het gene waar ik zo erg naar verlang.
Zoekend naar de rust in mezelf, De vrede bewaren.
Mijn eigen terug vinden, En niet meer moeite hebben
met mij door de echte mensen te laten verbinden.
Die het waard zijn, Die voor je klaarstaan.
Dat zijn pas de echte vrienden.
Mijn weg zal ik nooit meer kunnen uitvinden, Ben gekwetst.
Wil weer in mezelf leven, Dat het voor mij is.
Eigen, Niet meer terug naar de oude tijden.
Van de eenzaamheid zoekend naar iets dat echte waarde is.
Vluchten voor jezelf, Tot je jezelf hebt gevonden, Je naasten
die je begrijpen.
Je nooit in de steek zullen laten, Mijn beste vriendin.
Toch zal niemand het snappen hoe het is.
De oordelen door mijn hoofd dat is niet mijn eigen.
Wil weer zweven, Alles kunnen uitvinden
in mijn eentje.
Dagdromen het waren de mijne.
Maar alles is weg, Laat me teveel overheersen.
Waarom ben ik zo makkelijk, heb geen wilskracht.
Zal moeten vechten, Maar ben te zwak.
02 nov 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van xRadio
xRadio, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende