Dit gedicht heb ik voor mandy miiy bestevriendinnetje geschreve toen se het heel moelijk had laf yah Guwl :
je stond bij mij altijd bekend als een lieve vrolijke meid
je stond altijd voor iedereen klaar, dit was vrijwel een feit.
je kwam heel spontaan over, soms een beetje naief,
maar ondanks elke situatie was je altijd weer aardig en lief.
je was altijd on voor een grapje, deed altijd vrolijk mee,
maar op een 1 of andere dag veranderde jij plotseling "zomaar", en verdween de vrolijke mandy.
eerst dacht ik dat het aan mij lag, maar dat ws het niet, nee.
de tijd van het nieuwe schooljaar was weer aangebroken,
en vanaf dat moment begon Kilian in jou leven rond te spoken.
opeens had jij alleen nog maar oog voor Kilian,
kilian zat duidelijk filiaal in jou gedachten klem.
hij was er ook met geen manier uit te krijgen,
op dat moment kon niemand, maar vooral jij niks anders doen dan machteloos zwijgen.
jij leerde hem beter kenne,
maar tegelijkertijd merkte iedereen dat hij jou meetrok op het vrijwel slechte pad.
langzaam, heel langzaam, veranderde jou mooie kleurrijke leven, met dank aan Kilian, in een groot zwart gat.
hij liet jou proeven van zijn leven,
en jij kreeg het maar niet door,
dat de rails van jou vroegere vrolijke leven, overging op het slechte spoor.
maar ik kon dit niet langer aanzien, hoe jij onderging in zijn wereld.
en ik was niet de enoge die er zo over dacht.
met zn alle hebben wij jou geprobeert hieruit te krijgen,
en dat deden wij omdat wij om jou geven.
in een lange tijd is het ons gelukt om jou ervan te overtuigen dat dit niet zo langer kon,
we wouden het zwarte donkere wolkje boven jou hoofd verandere in een felle schijnende vrolijke zon.
en langazaam hebben wij jou over kunnen halen, waar jij ons nu dankbaar voor kan zijn.
en mandy, je moet weten dt ik ongelofelijk blij ben dat jij nu wel inziet dat hij jou niet meer te beiden had dan verdriet en eindeloze pijn!
Liefs, Ikke
*Britt*