Gedicht
Ik zou willen vloeken, tieren, schreeuwen
maar mijn hart is verstild
en mijn lippen zwijgen
emotieloos staar ik uit het raam
en verwar mezelf met een ander
kan ik niet meer geven
wil ik niet meer nemen
waarin ben ik gevangen
waar zijn de tralies
ik wil ze breken
maar onzichtbare muren zijn onverwoestbaar
ik zie de wereld maar zij ziet mij niet
ik ben alleen met mijn hart en mijn hoofd
en ze spelen een spel van levensbelang
maar hebben mij van de regels beroofd
Dreamworld, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende