[gedicht] Cel
In het leven dat hij had
Bleef hij naar de vrijheid streven
Datgene wat hij hoopte te krijgen
Dat niemand hem kon geven
De tralies rond zijn cel
Sloten hem van de buitenwereld af
De stenen muur stond vol met streepjes
Die hij telde, dag voor dag
Soms kwamen de mensen naar hem toe
Zonder emotie op hun gezicht
Hij probeerde de deur naar buiten
Maar het bleef altijd dicht
Niemand die hem helpen kwam
Het leven ging voorbij
Dit gedichtje is voor een jongen
Die wenste dat hij net zo was als jij
^P
Gabber^P, vrouw, 122 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende