gedicht van gisteren

SNEEUW

Maagdelijk wit liggend, onberoerd en schoon.
Slechts geroerd door de flauwe zon.
Vallend velen in vlokken dekkend al.
Maar is het schoon slechts tijdelijk.
Aard warmte verdrijft het weer tot water.
Al smeltend gaat dat gepaart.
En tot de volgende bui wachtend is dat weer waard.
En tot de volgende bui wachten dus ook waard.
Wetend dat de volgende keer met kou alles weer wit wordt.
Tot die tijd moet men nostalgies dromen met smacht.
Op het wit sneeuw vracht.
Het goede van vreugde en romantiek.
De vloek voor o zo velen.
Komend en gaand de wereld weer even vrij.
Toch maakt ook de groene wereld weer mensen blij.

30 jan 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van stoneraven
stoneraven, man, 48 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende