gedicht van mijn moeders begravenis

Afscheid

Ach mam
Zo moeilijk te beseffen
Dat jij er niet meer bent voor mij
Dat ik je niet meer zie, kan voelen
Jij en ik
Niet langer wij

Zo vaak zie ik je helder voor me
Zittend in je stoel voor het raam
De lichtjes, twinkelend in je ogen
Zijn één voor één stil uitgegaan

Je handen
Eens zo slank en krachtig
Liggen rusteloos in je schoot
‘k wil wat doen
God allemachtig
Je gaat me voor mijn ogen dood

Je lichaam heeft het opgegeven
Lopen, eten, ’t gaat niet meer
Je oude lijf kapot gezeten
’t is zo mager, oh zo teer

Je ogen droef, ik zie ze vragen
“help me”, maar het gaat niet,nee..
je tranen zou ik willen stelpen
maar ik huil slecht met je mee

Ten einde raad geef je je over
’t is je op één na laatste reis
met z’n vieren op een kamer
het vagevuur voor het paradijs

Dan waag je je in de tunnel
Stap voor stap op weg naar het licht
Je kijkt nietsziend nog even op
Verdwijnt dan langzaam uit het zicht

Mijn hand doet pijn
Ik laat je los
Zo moeilijk je te laten gaan
Maar het laatste deel van je tocht
je zult hem alleen moeten gaan



Heb ik zelf niet geschreven weet niet meer wie wel...

Wel zelf voorgelezen, was al moeilijk genoeg...
20 jan 2008 - bewerkt op 12 dec 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van claud
claud, vrouw, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende