gedichtenvraagje

Ik moet een gedichtenbundel maken en heb al mijn 10 mooiste gedichten gevonden. Nu vind ik dit gedicht heel mooi.
Maar misschien weet iemand van jullie waar het eigenlijk om gaat? Het is wat vaag. Ik heb wel wat ideetjes erover. Maar wou het graag aan jullie vragen. Ik vind het in ieder geval een heeeeel mooi gedicht!!!

Rond verdriet

ik wacht
op jou
en als je niet komt
dan denk ik maar
dat je immers
niet kunt komen
omdat je wacht
op mij

in sommige nachten
wanneer ik
bij voorbaat
voor het licht
draai ik mij om
in de tijd

van uit
het uur
naar het uur
terug
is een eeuwigheid
lopen
en binnen mijn stem
sterven woorden
een eigen dood

urendiep wakker
wijd opengesperd
in de tijd
verwacht ik
het verlossende woord
waarop de omgevallen
doden hun bladeren
uitslaan en de bomen
langs de gracht
terug wandelen
naar het bos

laatst heb ik op straat
een woord gevonden
zomaar tussen herfstbladeren
die wanhopig op wind wachtten

het was een vreemd woord

als ik het in mijn mond nam
zorgvuldig en met liefde
brak het mijn tong
en niemand verstond wat ik zei

* Wim Ramaker

miracle, vrouw, 37 jaar

• Pelgrim zaterdag 09 november 2002 18:59
  HEt vervelende van het schrijven van een reactie is, dat je meteen het gedicht er niet meer bij hebt. Volgens mij wacht de ikfiguur op zijn geliefde. Dat speelt het hele gedicht door. Als ze niet komt (en ze komt niet, denk ik) zegt hij tegen zichzelf dat ze juist op hem aan het wachten is en daardoor niet kan komen. Het zou kunnen dat die geliefde dood is. Volgens mij zijn daar wel verschillende aanwijzingen voor.
  
  Succes met de verdere analyse. De naam Wim Ramaker zegt mij maar vaag wat, eerlijk gezegd.
  
  Hartelijke groet,
  Pelgrim
• miracle zaterdag 09 november 2002 20:38
  heel erg bedankt.
  Daar kunnen we wat mee
• pe zondag 10 november 2002 11:46
  Ik heb het eens wat bekeken, het gedicht, en ik vind dit ervan:
  
  In de eerste 8 regels heeft hij het volgens mij over zijn geliefde, Dit is volgens mij een voorbeeld voor de rest van het gedicht, wat gaat over het onvolmaakte in de wereld, wat hem pijn doet en waarvoor hij geen oplossing ziet. Daarom zoekt hij die in het omdraaien en teruggaan in de tijd, dat zegt hij in het 2e en 3e stukje. (in het 1e stukje gaat hij niet terug in de tijd, maar vooruit, want hij gaat dan hopen/verwachten dat ze in de toekomst bij hem zal zijn, dan is de onvolmaaktheid van het niet samen zijn weg...maar in de rest van het gedicht gaat het niet om vooruit, maar terug in de tijd gaan.)
  
  "Vanuit het uur naar het uur terug is een eeuwigheid lopen" - hij heeft een eeuwig tijdsbesef nodig om naar een tijdelijk besef (een uur) te gaan.
  
  "En binnen mijn stem sterven woorden een eigen dood" - wat hij in zo'n eeuwig besef tegenkomt, kan hij niet in woorden uitdrukken, want het is voelbaar dat ze niet zeggen wat hij wil zeggen, dus zijn ze nutteloos en 'sterven een eigen dood', worden voelbaar betekenisloos of zoiets.
  
  "omgevallen doden"- misschien is dit een typfoutje? Het kan wel, dat hij de omgevallen dode bomen de omgevallen 'doden' noemt, omdat hij ze als heel reeel levend ervaart.
  
  De bomen wandelen langs de gracht terug naar het bos - bomen horen eigenlijk niet langs een gracht te staan (kunstmatige omgeving) en horen in het bos thuis (natuurlijke omgeving). Hij ziet die natuurlijke toestand in het verleden (niet in de toekomst..) en zo komt de voorstelling, dat ze terug lopen naar hoe ze eerst waren.
  
  "een woord gevonden" - miscchien "een idee" of "een begrip". Iets wat écht iets te zeggen heeft. Zijn gewone menselijke woorden konden in het vorige stukje niet konden zeggen wat hij wilde zeggen en ze stierven een eigen dood. Zo was dit wat wél iets te zeggen had, geen gewoon menselijk woord, het was een boven-menselijk, een "vreemd woord". Het was te moeilijk voor hem als mens, het "brak zijn tong", zelfs als hij het "zorgvuldig en met liefde in de mond nam". En niemand van de mensen kon het verstaan.
  
  Hij beleeft de wereld dus als onvolmaakt, wat een pijnlijke ervaring kan zijn, en hij gaat van het idee uit, dat dit in het verleden wél goed was. Hij gaat dus van een oer-paradijselijk idee uit.
  
  Alleen het eerste stukje, de onvolmaaktheid van het verlangen naar de ander die er niet is, dat is een menselijk gebeuren, daarvan kan hij zich voorstellen dat het in de toekomst kan gebeuren. Dit eerste stukje is een het begin van het algemene thema 'onvolmaaktheid', 'onvolkomenheid', het 'niet compleet zijn' van de wereld. Het gevoel van het gedicht begint aards, maar gaat dan veel dieper.
  
  Misschien vind je hier ook wat van terug.
  
• miracle zondag 10 november 2002 12:00
  ja,dankjewel pe.
  En nee, omgevallen doden is geen typfout.
  Ik vind er veel mooie beeldspraken in.

• O 16 nov 2002 help
• O 15 nov 2002 meer dan geinteresseerd...
• O 13 nov 2002 ik leef   ( 3 )
• O 12 nov 2002 4 jongens
• O 11 nov 2002 dilemma(krom???)
• O 09 nov 2002 mijn sterio   ( 2 )
• O 09 nov 2002 gedichtenvraagje   ( 4 )
• O 08 nov 2002 super dag   ( 6 )
• O 07 nov 2002 G...de engelse of Blue Eyes   ( 2 )
• O 06 nov 2002 goed dagje
• O 05 nov 2002 gadver=blergh   ( 1 )
• O 04 nov 2002 humor
• O 03 nov 2002 liefdesdip...   ( 5 )
• O 02 nov 2002 zo...
• O 01 nov 2002 einde toetsweek