Gedichtje 2
Hart verscheurende liefdes verhalen.
En traan tuitende brieven.
Die wij elkaar telkens weer stuurden.
Maar toch tot niks uit liepen.
Veel woorden gezegt.
Maar niks bleek waar.
In feiten was onze liefde zeer raar.
Wat gaven wij elkaar dan telkens.
Want vertrouwen was het niet.
Was het meschien een spannend avontuur.
Of was het toch iets meer.
Wie zal het zeggen of het weten.
Mij hart en ziel was weer tevreden.
Want altijd al gewend aan de pijn.
Wat door merg en been gaat.
Wat door aderren stroomt als kokent lava.
Van woede als het weer eens fout gaat.
Dan vragen, Is dat dan wat ze liefde noemen.
Geen zin meer in dat soort pijn of ergenis.
Geen zin om misleid teworden.
Door een paar lieve woorden.
Geef mij dan maar waar het echt om gaat.
Dat je voor iemand ga.
Die echt voor je sta.
Die jou ziet zitten voor wie jij bent.
Die jou neemt en je soms af remt.
En dan dat die gene jou een knuffel geeft.
En als je een foutje maakt.
Niet gelijk alles weg gooit en verbreekt.
Soms ga de liefde om van alles en niks.
Uit elkaar vaak als een bliksem inslag.
Die je niet en never nooit verwacht.
Nee geef mij dan maar een echt persoon.
Die weet wie die is.
En wat hij of zij geef.
Dan kan je beiden elkaar geven.
En hopelijk toch samen.
Goed en gelukkig verder leven.
veel liefs vince xxjes
diabolik, man, 49 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende