Gedichtje 4.

Ik kijk van een afstand.
Wat je allemaal doet.
En diep van binnen bij mij zelf.
Hoop ik steeds weer... Het komt allemaal wel goed.

Maar toch nog zoveel angst en onzekerheid.
Is wat mij ziel en hart snijd.
Velen die jou zien.
Maar ik nog niet.

Moet wachten tot dat licht mij ook raakt en ziet.
Mij geduld is wat ik continu geef.
Niks anders in vizier wat mij vreugde geeft.

Wil bij jou zijn.
Je hand voelen over de mijnen.
Je ogen naar de mijne zien staren.
En de wind die ik zie spelen.
Met je lange haren.

Maar dat is nog op afstand.
En nog niet dichtbij.
Kon ik maar in mijn vingers knippen.
Dan stond je nu voor mij.

Maar ik kan alleen hoop hebben.
Voor wat er ga komen.
En liefde in me hart.
Wat voor jou door me aders zal stromen.

En in me ziel als voor een raam.
Een lichtje laten schijnen.
En hopen.
Dat je met de tijd.
In mij armen zal zijn.

Voor ons.
Voor mij.
Voor je zelf.
Geheel de mijne.

-XxXxX-vince-XxXxX-